Verblijf verlengd

Na onze emigratie eind 2010 hebben we ons in januari 2011 bij de gemeente gemeld om ons in te schrijven. We kregen toen een document waarmee ons verblijf in Portugal voor 4 jaar geregeld was.
Die periode is nu bijna verstreken, dus moesten we aan de slag om ons verblijf te verlengen. Daarvoor moesten we ons melden bij de vreemdelingendienst (SEF). De Portugese bureaucratie een beetje inschattend hadden we het plan ons daar ruim op tijd te melden. Maar hoe gaat dat, het schuift steeds vooruit, dus voor ons gevoel werd het uiteindelijk toch een beetje krap.
Maar we zijn weer eens positief verrast!

Alweer 6 maanden

Vandaag is het precies 6 maanden geleden dat we Eddy adopteerden. En ook al is dat nog niet zo heel lang, ik kan me haast niet meer herinneren hoe het was om geen hond te hebben. Al mijn hele leven wilde ik een hond, en nu we er eentje hebben overtreft het al mijn verwachtingen en wensen, ik vind het zo vreselijk leuk.
Zelfs toen bleek dat Eddy een beetje een probleemgevalletje is. Gelukkig weet de hondenjuf raad; we gaan elke week braaf naar les, en het verschil is al heel duidelijk merkbaar. We zijn er nog niet, maar we gaan gewoon door, en weten zeker dat het allemaal goedkomt.
Zijn pluspunten zijn vele malen groter en talrijker dan zijn minpunten, net als bij onszelf ;-) Hij is zo lief, en een ontzettende knuffelkont, hij speelt heel graag, en hij kan heel erg ondeugend zijn.
We hopen dat we nog heel lang van hem kunnen genieten!

Kabouters?

Door veel regen en redelijke temperaturen, schieten de paddestoelen als, tja, paddestoelen uit de grond. We hebben ze in alle soorten en maten. Daar moet dan toch ergens een kabouter te vinden zijn?

Een beetje kleur

Gelukkig is er toch nog wat kleur te vinden in de tuin, dat doorbreekt deze grijze dagen.



Mislukt

Een Portugese specialiteit is marmelada, een dikke gelei gemaakt van kweeperen. Lekker op brood, of met een stuk kaas bij de borrel.
De kweepeerboom in de tuin van Casa Limão gaf heel veel vruchten dit jaar. Zonde om daar niks mee te doen, dus ik ging met een paar kilo kweeperen de keuken in om zelf marmelada te maken. Het is op zich niet moeilijk; je moet alleen veel geduld hebben, want de prut moet uren koken, en je moet regelmatig roeren. Tijdens dat proces verandert de kleur van lichtroze naar donkerrood. 
De belangrijkste eigenschap van kweeperen is dat ze heel veel pectine bevatten, wat er voor zorgt dat het uiteindelijk zo'n hele dikke gelei wordt. Dus geen gedoe met jam die niet dik wil worden, zou je denken. Er moest ook nog een enorme hoeveelheid suiker in, dat vind ik altijd vreselijk want dan proef je de vrucht zelf niet meer, dus doe ik er altijd wat minder in. Na een uur of 4 deed ik wat prut op een koud schoteltje en dat werd goed stijf. Het smaakte heel zoet, naar mijn smaak veel te zoet, maar daar kon ik niks meer aan veranderen.

Klein duiveltje

Onze hond Eddy woont nu ruim 4 maanden bij ons. Het is een schat van een hond, wij kunnen alles met hem doen. Echter gaandeweg begonnen we wat scherpe kantjes te merken. Niet gek natuurlijk, de eerste 16 maanden van zijn leven heeft hij op straat, in een asiel en op 2 tijdelijke adressen gewoond. In die periode heeft hij bar weinig geleerd: toen we hem adopteerden vond hij autorijden geweldig, en wist hij dat hij niet in huis mag piesen/poepen; verder wist hij weinig. Eddy is er inmiddels achter dat er allerlei enge dingen op de wereld zijn, zoals andere mensen (vooral korte dikke Portugese mannen, en kinderen), auto's, fietsen, rollators, brommers, etc.etc.etc. Hij is niet van het type die bang in een hoekje kruipt tot het gevaar weg is, nee hij is een fanatiek aanhanger van het principe "wegjagen door aanvallen".

Flinke berg hout

Vorig jaar bestelden we op 1 oktober een berg brandhout om de winter warm door te komen. We hadden toen ruime keuze uit diverse houtsoorten, allemaal goed droog en voor een goeie prijs, wat wil je nog meer.

We rijden er regelmatig langs, en we zagen ze net als vorig jaar al maanden bezig om grote bergen hout te verwerken tot handzame blokken. Ook de soorten die wij altijd stoken, dus toen we gisteren hout gingen bestellen dachten we dat we ruim op tijd waren. Dat hadden we gedacht! Ze hadden al sinds juli bestellingen, dus wat wij wilden hebben was op. Er lag wel nieuwe voorraad, maar dat hout was net gekapt dus echt niet op tijd droog voor het stookseizoen. Fijn voor de leverancier dat de zaken goed gaan, dat dan weer wel. 
Dus nu hebben we een voor ons nieuwe houtsoort besteld, 2 ton maar liefst, en dat wordt over een paar dagen gestort. En dan zijn wij vervolgens een poosje zoet om die hele berg netjes in de garage op te stapelen. 
Je kan maar voorbereid zijn op de winter... Ik moet er nog niet aan denken, ik ben zo blij dat het nog heerlijk kortebroek-met-hemdje weer is!

Drenkeling

Vanmiddag uit het zwembad gered: 30 centimeter parelhagedis. Die had duidelijk de bordjes naar de beestenbrug niet gezien!

Eerste Lustrum

Het is deze maand precies 5 jaar geleden dat de eerste gasten bij Casas Fruta aankwamen om hun zomervakantie te vieren. Wat vliegt de tijd!

Er is best veel gebeurd sindsdien. 
Nog tijdens de bouw stortte de financiële wereld in. Gelukkig weet je dat niet vantevoren, anders zou je misschien niet eens aan zo'n avontuur beginnen. Want als mensen moeten gaan bezuinigen staan vakanties vaak bovenaan de wegstreeplijst.
Wat we gelukkig ook niet vantevoren wisten was dat de aannemer vlak voor het eind van de bouw van Casas Fruta failliet ging. Dat was een zeer stressvolle periode, met gelukkig een goed eind.

Overvloed

Snoeien doet bloeien is een bekend gezegde. Dat komt goed uit, want ik ben dol op snoeien. Geef me een snoeischaar en ik ga helemaal los. Ik kan me hier dan ook prima uitleven. Ook afgelopen winter in de tuin van Casa Limão; er was een aantal jaar niets aan de tuin gedaan, en dat kon je goed zien aan de fruitbomen. Er moest behoorlijk wat af om de boel weer goed in vorm en van formaat te krijgen. De pruimenboom was echter zo enorm gegroeid, dat ik het niet goed aandurfde om er in een keer al het nodige af te halen. Komende winter de rest, dacht ik zo. Nou, ik kan me tegen die tijd enorm uitleven, want de boom is alweer aardig aan het groeien. En dat niet alleen, er hangt een enorme hoeveelheid pruimen in! Ik heb nog nooit zo'n volle boom gezien. Vorig jaar viel er hier en daar een vrucht te bespeuren, nu hoef je er echt niet naar te zoeken. De takken buigen gewoon door van het gewicht van het fruit dat eraan hangt.

Schiet mij maar lek

In april 2012 namen we een abonnement op een lokaal weekblad, met regionaal nieuws. Dat konden we zowaar via internet afsluiten, en via internetbankieren betalen. Voor het verlengen van het abonnement moet je echter naar het kantoor toe, om daar te pinnen of cash te betalen. Vanaf april 2013 nam ik me steeds voor om naar de stad te gaan om de boel te regelen, maar het kwam er steeds niet van. Ik ben geen stadsmens, en moet echt een waslijst dingen-te-doen hebben voordat ik er daadwerkelijk heen ga. Pas toen we in oktober 2013 geen krant meer kregen ben ik erheen te gaan om te betalen.

De eerste week

Vandaag is het precies een week geleden dat we Eddy hebben opgehaald. Ons leven ziet er tegenwoordig wat anders uit. Tot nu toe konden we doen wat we wilden: lekker lang uitslapen, een dag op stap gaan; we waren volkomen vrij. Nu woont er een levend wezen in ons huis dat niet voor zichzelf kan zorgen, en hebben we er ineens een verantwoordelijkheid bij. Nou is Eddy een behoorlijk coole hond, hij is niet snel ondersteboven. In tegenstelling tot mij...

Eddy

Dit is 'm dan: onze Eddy.
Volkomen gevloerd na een rondje rennen langs de baai van São Martinho do Porto. Letterlijk welteverstaan. We hadden een eind gewandeld, stonden op het punt om om te keren, toen Eddy er per ongeluk achterkwam dat zijn halsband iets te los zat waardoor hij zijn hoofd erdoorheen kon halen. Wij kwamen er al snel achter dat hij al best goed naar ons luistert, maar alleen als er een lijn tussen hem en ons zit. Eddy aan de haal, en wij er achteraan. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo'n eind gerend heb! Uiteindelijk kreeg Geert hem gelukkig te pakken, want Eddy begon inmiddels best moe te worden na zo'n eind rennen, hij was geloof ik wel klaar met spelen. Wij ook...
Eenmaal thuis heeft hij 2 bakken water gedronken, en is daarna als een blok in slaap gevallen. Zoals je ziet: bekaf!
Verder gaat het best goed hoor  ;-)

Verrassing!

Maandag komt Eddy bij ons wonen. Daar kijken we erg naar uit. Zoals je ziet zijn we er helemaal klaar voor!

Koe is af!

Gisteren heb ik de laatste steekjes van mijn koe geborduurd. Na 2 jaar min 4 dagen is het werkje dan eindelijk klaar!
Nu gaan we op zoek naar een mooie lijst, en dan krijgt ze een mooie plek aan de muur.
Ik ben best trots op mezelf!

Zwarte mees

Aan de noordkant van ons huis hebben we 3 jaar geleden een stapelmuur gemaakt, om de hoger gelegen grond op z'n plek te houden. We dachten dat hagedisjes enzo het vast fijn zouden vinden om in die muur te kunnen wegkruipen of op een warme te steen te kunnen zonnebaden, en inderdaad zie je ze regelmatig tussen en over de stenen wegschieten.
Vorige week zag Geert dat er steeds vogeltjes in een gat tussen de stenen vlogen. Gisteren en vandaag zag ik hetzelfde, maar dan op een andere plek. We hadden niet verwacht dat ook vogels zich willen verstoppen in zo'n muur.

Boem!

Vorige week is Geert van schrik een paar jaar ouder geworden.
Hij reed lekker rond op zijn trekkertje, beetje maaien, af en toe een boompje slepen. Hij had net een boom achter de trekker geknoopt toen hij weer startte. Dat eindigde met een hele harde knal. Ik was op dat moment in de garage met stekjes aan het rommelen, ik schrok me rot dus rende meteen naar buiten. Daar stond Geert nog beteuterd naar z'n trekker te kijken, en vervolgens liep hij richting zwembad om er in te duiken. Wat bleek: de accu van de trekker was ontploft! Het accuzuur sprong dus alle kanten op, en de accu zit naast de stoel, vandaar de duik in het zwembad. Gelukkig zat er geen zuur op mijn lief zijn lijf, dus dat liep goed af.
Wat er nou precies gebeurd is kunnen we alleen maar raden.

Nieuwe website

Toen we in 2013 Casa Limão kochten, hebben we de accommodatie toegevoegd aan de Casas Fruta website. Dat was niet heel eenvoudig, want dit huis heeft toch een heel eigen karakter. We hebben daarom besloten voor Casa Limão een eigen website te maken. Het was weer een hele klus, maar we zijn erg blij met het eindresultaat.
Ga dus snel kijken op www.casa-limao.eu. We zijn benieuwd wat je ervan vindt!

Ze zijn er weer

Ineens zijn ze er weer, aardbeien! Vorige week zag ik de eerste rijpe exemplaren aan de planten zitten, en sindsdien worden het er steeds meer. Ik denk dat ik al bijna 2 kilo heb geplukt. Lekker! Aardbeien met yoghurt als ontbijt, aardbeien met room als toetje, misschien maak ik dit jaar zelfs aardbeienjam, en er zijn vast nog duizenden andere recepten te vinden. En als de aardbeiden de komende maanden in dit tempo blijven groeien, kan ik vast en zeker al die recepten maken!

Pareltje

Eind maart schreef ik over een parelhagedis die ik in Junqueira had gezien. Ik beloofde betere foto's, ik had steeds m'n grote camera bij me, maar hij liet zich niet meer zien.

Maar de aanhouder wint! Ik had vandaag m'n camera mee, de zon scheen, en raad 's wie daar lekker in de zon kwam zitten. Helaas liet hij zich niet helemaal zien vandaag, hoe geduldig ik ook wachtte. Geeft niks, ik ben heel tevreden met het resultaat. 

Op de eerste foto kun je goed zien dat hij nog een beetje aan het vervellen is. En op de tweede foto komt hij net weer uit de buis kruipen, het ziet er heel grappig uit!

Orchissen

Vorige week vond Geert op ons terrein een bijenorchis. Een paar jaar geleden vond ik er een paar op het pad langs ons terrein (ik blogde er toen ook over), maar nog niet eerder hadden we er zelf eentje. Gisteren vonden we er nog veel meer, tussen het hoog opgeschoten onkruid. Dat stuk gaan we dus nog even niet maaien!

Maar dat is nog niet alles. Op een ander stuk vonden we een plantje dat qua blad en stengel iets weghad van de bijenorchis, maar de bloeiwijze is heel anders. Ik heb een geweldig boek, Wild Flowers of the Mediterranean, en daarin vond ik wat het is: een kleine tongorchis (Serapias parviflora).
Ook daar staan er een heel stel van (volgens Wikipedia is ze wijdverspreid maar zeldzaam, nou ik kan je er minstens 15 aanwijzen), en ook dat stuk gaan we uiteraard pas maaien als ze uitgebloeid en afgestorven zijn.

Toen we hier kwamen wonen was het terrein overwoekerd met heel veel bramen en heel grote gaspeldoorns. We zijn er ik weet niet hoe lang mee bezig geweest om dat allemaal weg te halen. Nu laten we de natuur z'n gang gaan, en soms rijdt Geert eroverheen met de zitmaaier om het een beetje in toom te houden. Hoe cool is het dat nu hele andere, en ik mag wel zeggen veel leukere, planten een kans krijgen!

Niet te geloven

Op 20 maart schreef ik mijn blogje over Zoover Gedoe. Hierin staat onder andere dat Zoover ons vorig jaar informeerde dat vakantiehuizen niet in aanmerking komen voor een Zoover Award omdat er niet voldoende vakantiehuizen worden beoordeeld. We vonden het een raar verhaal, maar het was niet zo erg want we vinden dat hele Zoover gedoe toch niet zo heel spannend.

We waren dus enorm verbaasd toen we gisteren zagen dat Zoover ineens ook Awards uitreikt aan vakantiehuizen. En dat niet alleen, Casas Fruta heeft een Award gekregen. Beng! M'n mond viel open.

Het lijkt er op dat ze er bij Zoover sindsdien nog eens over hebben nagedacht, met als gevolg dat er dit jaar maar liefst 20 vakantiehuizen in Portugal een Award toegekend hebben gekregen.

Best leuk allemaal, maar onze mening over dit hele Awards en Recommendations circus verandert er niet door. 
Wat we veel leuker vinden is dat onze gasten het tijdens hun vakantie bij Casas Fruta erg naar hun zin hebben gehad, en dat ze daarover zeer positieve beoordelingen hebben geschreven op de Zoover website. Want uiteindelijk is het ons daarom te doen!

Zwartkop

De Aeonium arboreum 'Zwartkop' in Junqueira bloeit! Echt cool, ik wist niet eens dat dat kan. Weer wat geleerd.

Kom maar op!

Kom maar op met die zon!
Vandaag hebben we onze ligbedjes weer tevoorschijn gehaald. En we hebben er meteen gebruik van gemaakt. En wat was het lekker om weer languit in de zon te liggen. Heerlijk!
En omdat Kwik onze watertemperatuureend zei dat het wel zou kunnen, hebben we zelfs gezwommen. Ja het was best nog fris, en nee daar zijn geen foto's van!

Gras

Tot we in Portugal kwamen wonen hadden we nog nooit een grasveld gehad. Onze achtertuin in Nederland had best een redelijke afmeting, maar voor gras hadden we geen plek. Twee terrassen en verder alleen maar planten, er stonden er heel veel en ik wist altijd nog plek te verzinnen voor nóg een plantje.
In onze nieuwe tuin hebben we wat meer ruimte, dus kwam er gras, een gazon voor het huis en een gazon achter het huis. We hebben het 3 jaar geleden zelf gezaaid, en mengsel dat goed tegen droogte kan, en we hebben het echt de grond uit zitten kijken. Het groeide goed, en het werd steeds meer een geheel.

Van de tuinprogramma's die we ooit op tv zagen wisten we dat het onderhoud van een grasveld niet persé simpel hoef te zijn. Er kan van alles gebeuren, herinnerde ik me toen het vorig jaar steeds minder goed ging met de gazonnetjes. Het gras groeide niet, en er ontstonden kale stukken, waar allerlei onkruid dan zijn kans schoon zag. 

Scharrelaar

Al heel lang scharrelde er in Junqueira iets tussen de stenen als je aan kwam lopen. Vandaag heb ik eindelijk gezien welk dier dat is. Ik heb heel geduldig staan wachten, camera in de hand. Af en toe keek ik heel voorzichtig over de muur, en m'n geduld werd beloond. De scharrelaar is een hele mooie parelhagedis.
Volgende keer neem ik mijn grote camera mee, 's kijken of ik hem nog wat beter op de plaat kan krijgen.

Beestenbrug

Het gebeurt regelmatig dat een pad een frisse duik neemt in ons zwembad. Na een paar rondjes komt het beestje er achter dat hij er niet meer uit kan, en eindigt dan als lijk in de skimmer. Dat wilden we niet meer, er moest een reddingsmogelijkheid worden bedacht. Er blijken dus kant-en-klare oplossingen te koop te zijn, maar zelf maken is natuurlijk een stuk leuker. Dus heeft Geert deze beestenbrug bedacht en gemaakt. Sinds de plaatsing hebben we nog geen reddingsaktie gezien, maar vonden we ook geen dode beesten in de skimmer. En nou maar hopen dat dat zo blijft!

Zoover gedoe

Over een maandje is het weer zover: het uitreiken van de Zoover Awards en Recommendations. Zoover, je weet wel, de website waar wereldwijd door vakantiegangers beoordelingen over accommodaties worden gegeven. 

Tot een aantal jaar geleden was het altijd spannend. Een land werd in een aantal regio's verdeeld, en per regio werden slechts enkele Awards uitgereikt. Als je als accommodatie-eigenaar zo'n Award had gewonnen, dan zei dat echt iets over de kwaliteit van jouw bedrijf.

Tegenwoordig is dat heel anders. Scoort je accommodatie minstens een 7,5, dan heb je automatisch een Recommendation op zak. Scoor je minimaal een 8,5, dan krijg je hoe dan ook het Highly Recommended certificaat.
Ben je eigenaar van een hotel, vakantiepark, camping, of bed&breakfast, en scoort je accommodatie een hoog cijfer (ik dacht 8,5 of meer) dan krijg je automatisch een Zoover Award. Dus er wordt niet meer inhoudelijk naar de beoordelingen gekeken, gewoon iedereen een Award, lekker makkelijk, klaar.

Zonaanbidder

Ik wist dat ze bestaan, maar ik had er nog nooit eentje gezien. Tot ik gisteren een kopje tussen de stenen in een tuinmuur vandaan zag komen. Uiteindelijk kwam deze mooie Iberische smaragdhagedis helemaal tevoorschijn, om heerlijk van de lekker warme zon te genieten.

Kleinere groentetuin

"Wat doen jullie nou de hele dag?" is een vraag die we gelukkig niet zo vaak meer krijgen. Het mag wel duidelijk zijn dat we met een rijtje vakantiehuizen en bijbehorende tuinen, en al het onderhoudswerk dat erbij komt kijken, ons niet hoeven te vervelen. 
Het werk in en om ons eigen huis staat weliswaar niet bovenaan ons takenlijstje, maar het moet natuurlijk wel een keer gebeuren.
Dus was ik gisteren in de groentetuin aan het werk. Nu de grond nog nat is moesten de bonenstaken in de grond worden gestoken; als de grond weer opdroogt gaat dat echt niet meer. Terwijl ik de grond stond los te woelen en het onkruid eruit trok, bedacht ik me dat mijn Portugese groentetuin tot nu toe geen succes is. Ik was verwend, want in Nederland had ik een volkstuin op dikke vette niet te bewerken maar o zo voedzame kleigrond. Zonder al te veel moeite oogstte ik tassen vol groente, waarvan ik een deel weggaf want we kregen het met z'n tweeën niet weggewerkt. 

Pannenkoekendag

Vandaag, op de laatste dag van carnaval, is het Shrove Tuesday, oftewel Vastenavond. Al dat katholieke geleuter zegt me helemaal niks, maar deze dag staat ook bekend als Pancake Tuesday, en je snapt wel dat ik dan ineens bij de les ben.

Morgen begint dus het vasten (officieel dan hè, volgens mij is er vrijwel niemand meer te vinden die ook maar een hap minder eet de komende 40 dagen), wat betekent dat er vandaag nog even gebunkerd mag worden. In Engelstalige landen worden er traditiegetrouw op deze dag pannenkoeken gegeten, vandaar de naam Pancake Tuesday.

Wij zijn de rotsten niet, we passen ons heus wel eens aan, vandaar dat er vanavond in huize Franken pannenkoeken op het menu staan. Eet smakelijk!

De Waterkant almanak

Wereldberoemd in heel Portugal is O Verdadeiro Almanaque Borda d'Água, oftewel De Echte Waterkant Almanak. Je kunt het een beetje vergelijken met de Enkhuizer Almanak.
Voor een paar euro koop je er eentje. En dan ben je de trotse eigenaar van 6 blaadjes dun papier, met daarop 24 pagina's tekst. De lettertjes zijn zó klein dat ik die allang niet meer zonder leesbril kan lezen.

Maar wát een informatie staat erin! Het is bijna teveel om op te noemen. Per maand een overzicht van de zonsopkomsten en zonsondergangen, een spreekwoord, astrologische informatie, maanstanden. Ook krijg je per maand informatie over wat je in zowel groentetuin als siertuin kunt zaaien en planten, en welke boerderijdieren je moet inenten, scheren, castreren, etc.

Koken op z'n Nederlands

Af en toe laten we uit Nederland wat spullen opsturen, en soms zit daar een kookblad bij. Altijd leuk om nieuwe ideeën op te doen, en nieuwe recepten te maken. 
Toen we nog in Nederland woonden, viel ons niet echt op dat je in de supermarkt van alles kant-en-klaar, voorgewassen, voorgesneden, en gemengd kunt kopen. Uiteraard kost zo'n produkt behoorlijk meer dan zelf wassen, snijden en mengen, maar kennelijk is dat geen probleem voor winkelend Nederland want het aanbod wordt steeds groter.
Hier in Portugal is dat heel anders. Voorgesneden champignons en zakken slamix kun je nog wel krijgen, maar verder zul je toch echt zelf aan de slag moeten.

Ik werd daar weer meer geconfronteerd toen we deze week een Allerhande ontvingen (bedankt Marjolein!). Er staan allemaal lekkere winterse recepten in. Van het bladeren alleen al kreeg ik trek, maar ik kwam er al snel achter dat ik voor een aantal recepten eerst wat alternatieven moet bedenken voordat ik er mee aan de slag kan.

Jazzy verjaardag

In een blogje in 2013 vertelde ik al eens over de zondagmiddag jazz cafés die we samen met Dirk en Lilian organiseren.
Het eerste jazz café dat we organiseerden was in februari 2013. Dat betekent dat deze maand een jaar bestaan. Vanmiddag is er weer een jazz café, en dan gaan we dat zeker vieren!

We zijn erg trots op dit resultaat. In een jaar tijd is er veel gebeurd: veel leuke muzikanten hebben opgetreden, en een paar dingen zijn al veranderd. 

Draadloos

Mijn vorige blog ging over stroomstoringen. Toen ik het schreef wist ik nog niet dat er afgelopen zondag een flinke storm werd verwacht. Aan het begin van de middag kregen we de eerste stroomstoring, die duurde ongeveer een uur. Ik ben daarna meteen flink in de keuken aan de slag gegaan, want er kwamen die avond kennissen eten. En omdat onze supergeavanceerde gaskookplaat met elektrische aan-uit knop en ontsteking echt niet werkt als de stroom is uitgevallen, besloot ik dat het het beste was om alles vantevoren klaar te maken zodat het in geval van nood op de houtkachel opgewarmd kon worden.

Stroomstoring

In Nederland ben je eigenlijk best verwend. Stroom-, gas- of waterstoringen komen zelden voor. Bijna overal liggen de leidingen ondergronds, en het moet gek lopen wil daar iets mee gebeuren.

Een groot deel van de Portugese elektriciteitsleidingen loopt bovengronds, het zal niemand verbazen dat dat nogal storingsgevoelig is. We weten inmiddels dat als het stormt en/of onweert, het niet de vraag is óf de stroom gaat uitvallen, maar wanneer.
Bijvoorbeeld gisterochtend. 

Lapland

Tot ongeveer half december was het prima weer. Zonnetje, lekkere temperatuur overdag, precies zo'n winter die je in gedachten hebt als je in een warm land wil gaan wonen. Helaas kwam aan dat lekkere weer een eind. Het begon te regenen, en dat is het sindsdien blijven doen, met slechts af en toe een droge dag tussendoor.

We zeggen wel eens voor de grap dat we ooit voor de keuze Lapland of Portugal hebben gestaan. Nou, op dagen als deze zou ik willen dat we voor Lapland hadden gekozen. Dan weet je tenminste zeker dat het koud is en dat je tot je oren in de sneeuw staat!

Maar goed, hier komt ook vast weer een einde aan, dan wordt het droog en dan gaat de zon ook weer schijnen. Toch?

Nostalgie

Waarom weet ik niet, maar een tijdje geleden zat ik eens wat adressen in te typen op de Funda website. Ik typte de namen van de straten waar ik ooit heb gewoond, en mijn verrassing was groot toen het huis verscheen waar ik de eerste 16 jaar van mijn leven heb gewoond, de Wateringelaan 87 in Voorburg. Dat het er nog staat! Als ik me niet vergis zijn de woonblokken voor de 2e wereldoorlog gebouwd, dus ze houden het al een poosje vol.

Honger

De dames hiernaast willen altijd eten. Ze doen soms net of ze nooit wat krijgen, wat natuurlijk helemaal niet waar is. Af en toe plukken we wat gras en geven dat aan ze. Soms komen ze al aanrennen als ze ons alleen maar zien. Daar geven we natuurlijk niet aan toe, het is tenslotte niet altijd feest. Vanmiddag heb ik ze weer een paar handjes gegeven. Kijk ze nou 's staan, vol verwachting klopt hun hart. Ze hoopten natuurlijk dat ze nog meer kregen. Nou,dat kregen ze dus niet. Volgende keer weer. Wanneer dat is? Geen idee. Dat houdt het spannend voor ze ;-)

Bijna

Heel veel regen en een redelijke temperatuur, zorgen er voor dat ook de tuin erg veel zin in het voorjaar heeft.