Waarom weet ik niet, maar een tijdje geleden zat ik eens wat adressen in te typen op de Funda website. Ik typte de namen van de straten waar ik ooit heb gewoond, en mijn verrassing was groot toen het huis verscheen waar ik de eerste 16 jaar van mijn leven heb gewoond, de Wateringelaan 87 in Voorburg. Dat het er nog staat! Als ik me niet vergis zijn de woonblokken voor de 2e wereldoorlog gebouwd, dus ze houden het al een poosje vol.
De dames hiernaast willen altijd eten. Ze doen soms net of ze nooit wat krijgen, wat natuurlijk helemaal niet waar is. Af en toe plukken we wat gras en geven dat aan ze. Soms komen ze al aanrennen als ze ons alleen maar zien. Daar geven we natuurlijk niet aan toe, het is tenslotte niet altijd feest. Vanmiddag heb ik ze weer een paar handjes gegeven. Kijk ze nou 's staan, vol verwachting klopt hun hart. Ze hoopten natuurlijk dat ze nog meer kregen. Nou,dat kregen ze dus niet. Volgende keer weer. Wanneer dat is? Geen idee. Dat houdt het spannend voor ze ;-)
Heel veel regen en een redelijke temperatuur, zorgen er voor dat ook de tuin erg veel zin in het voorjaar heeft.
