Schiet mij maar lek

In april 2012 namen we een abonnement op een lokaal weekblad, met regionaal nieuws. Dat konden we zowaar via internet afsluiten, en via internetbankieren betalen. Voor het verlengen van het abonnement moet je echter naar het kantoor toe, om daar te pinnen of cash te betalen. Vanaf april 2013 nam ik me steeds voor om naar de stad te gaan om de boel te regelen, maar het kwam er steeds niet van. Ik ben geen stadsmens, en moet echt een waslijst dingen-te-doen hebben voordat ik er daadwerkelijk heen ga. Pas toen we in oktober 2013 geen krant meer kregen ben ik erheen te gaan om te betalen.

De eerste week

Vandaag is het precies een week geleden dat we Eddy hebben opgehaald. Ons leven ziet er tegenwoordig wat anders uit. Tot nu toe konden we doen wat we wilden: lekker lang uitslapen, een dag op stap gaan; we waren volkomen vrij. Nu woont er een levend wezen in ons huis dat niet voor zichzelf kan zorgen, en hebben we er ineens een verantwoordelijkheid bij. Nou is Eddy een behoorlijk coole hond, hij is niet snel ondersteboven. In tegenstelling tot mij...

Eddy

Dit is 'm dan: onze Eddy.
Volkomen gevloerd na een rondje rennen langs de baai van São Martinho do Porto. Letterlijk welteverstaan. We hadden een eind gewandeld, stonden op het punt om om te keren, toen Eddy er per ongeluk achterkwam dat zijn halsband iets te los zat waardoor hij zijn hoofd erdoorheen kon halen. Wij kwamen er al snel achter dat hij al best goed naar ons luistert, maar alleen als er een lijn tussen hem en ons zit. Eddy aan de haal, en wij er achteraan. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo'n eind gerend heb! Uiteindelijk kreeg Geert hem gelukkig te pakken, want Eddy begon inmiddels best moe te worden na zo'n eind rennen, hij was geloof ik wel klaar met spelen. Wij ook...
Eenmaal thuis heeft hij 2 bakken water gedronken, en is daarna als een blok in slaap gevallen. Zoals je ziet: bekaf!
Verder gaat het best goed hoor  ;-)