Hemelwater

We weten het nog goed, dat heerlijke voorjaar vorig jaar. Lekker weer overdag, stralende zon, blauwe lucht. 's-Nachts was het heel koud, logisch natuurlijk als het zo helder is overdag. Bij Casas Fruta, iets meer landinwaarts, was er regelmatig nachtvorst. Het regende nauwelijks, het was echt gortdroog. Met als gevolg dat ik in januari al de (groente)tuin water moest geven, zonder extra water zouden al die jonge plantjes het niet hebben gered. Onze grote put voor regenwater is die hele winter niet vol geweest, en ging door al dat sproeien ook snel leeg. Toen de tomaten- en bonenstaken de grond in moesten, heb ik moeizaam met de grondboor gaten staan boren want een stok in de grond steken was er echt niet bij.

Hoe anders is het deze winter. Nat! Het regent heel veel. Goed voor de tuin natuurlijk, en voor al die jonge fruitbomen die vorig jaar nauwelijks groeiden en vruchten gaven. De waterput zit tot aan de rand toe vol. De grond is vaak doornat, dat hebben we gemerkt tijdens die inmiddels legendarische zware storm op 19 januari toen bomen met wortel en al de grond uit kwamen. We hebben al een paar keer water uit het zwembad moeten laten lopen omdat hij veel te vol zat, het water kwam nog net niet over de rand. Het onkruid in de groentetuin staat zo hoog dat ik eerst met de strimmer aan de slag moet voordat ik kan gaan schoffelen en planten.

Gelukkig zitten er ook mooie dagen tussen, waarop je prima in een t-shirt in een windstil hoekje van de zon kunt genieten. Als ik de weersvoorspellingen mag geloven wordt het de hele komende week goed weer. Ik hoop het maar! Er is nog meer dan genoeg buitenwerk te doen, dus een droge periode kunnen we goed gebruiken. Al is het alleen maar omdat het na een dag hard werken zo lekker uitrusten is met een koud drankje in de zon.

Opa

Dirk Plaizier was de vader van mijn moeder, en dus mijn opa.

Hij werd in Hillegersberg geboren op 14 februari 1913, vandaag precies 100 jaar geleden. 

Helaas heeft hij veel te kort geleefd, hij overleed in juli 1979.

Ik heb vele herinneringen aan mijn opa.

Vroeger stond er bij wandelpaden altijd een rond blauw bord met daarop in wit getekend een man met een hoed op en een meisje aan zijn hand. Opa droeg vaak een hoed, en ik had altijd zijn hand vast, dus het kon volgens hem niet anders zijn dan dat wij samen op dat bord stonden. Je ziet die borden haast niet meer, maar als ik er eens eentje zie moet ik altijd even aan hem denken.

Opa heeft me leren lezen en rekenen. Toen we op school breuken gingen leren kende ik dat allang, hij had het me met eindeloos geduld geleerd. 

Schaken leerde hij me ook, hoewel ik er nooit een kei in ben geworden.

Het laatste deel van zijn leven heb ik hem heel weinig gezien. Onmin tussen ouders en grootouders zorgde ervoor dat ik een hele tijd mijn opa en oma niet mocht zien. Dat gebeurde pas weer toen opa ongeneeslijk ziek bleek en stervende was. De verloren tijd hebben we nooit meer kunnen inhalen. Maar wat altijd blijft zijn de vele mooie en leuke herinneringen.

Valentijnsdag vandaag? Ik dacht het niet, het is mijn opa’s geboortedag!

Halve koe

Ruim 8 maanden nadat ik er aan ben begonnen, heb ik nu 3 van de 6 patroonbladen van mijn koe geborduurd. Ik heb al gezien dat op de andere 3 patroonbladen veel meer steekjes staan, dus ik denk dat het zeker meer dan 8 maanden gaat duren voordat de koe helemaal af is. Maar dat geeft niks, ik ben het nog steeds niet zat!

Verandering terras

De trapjes richting het terras bij het zwembad van Casas Fruta waren erg onlogisch. Na de laatste 3 treetjes naar beneden moest je meteen weer 3 treetjes naar boven. Dat kon beter, dus hebben we een aannemer gevraagd het terras voor ons te veranderen. Vorige week is het werk afgerond, en we zijn erg blij met het resultaat.
Het terras is nu een behoorlijk aantal vierkante meters groter, én je hoeft niet meer zoveel treetjes op en af.
Dit was dus alweer een goeie klus!