Maar dat is nog niet alles. Op een ander stuk vonden we een plantje dat qua blad en stengel iets weghad van de bijenorchis, maar de bloeiwijze is heel anders. Ik heb een geweldig boek, Wild Flowers of the Mediterranean, en daarin vond ik wat het is: een kleine tongorchis (Serapias parviflora).
Ook daar staan er een heel stel van (volgens Wikipedia is ze wijdverspreid maar zeldzaam, nou ik kan je er minstens 15 aanwijzen), en ook dat stuk gaan we uiteraard pas maaien als ze uitgebloeid en afgestorven zijn.
Toen we hier kwamen wonen was het terrein overwoekerd met heel veel bramen en heel grote gaspeldoorns. We zijn er ik weet niet hoe lang mee bezig geweest om dat allemaal weg te halen. Nu laten we de natuur z'n gang gaan, en soms rijdt Geert eroverheen met de zitmaaier om het een beetje in toom te houden. Hoe cool is het dat nu hele andere, en ik mag wel zeggen veel leukere, planten een kans krijgen!
