De allerlaatste

Het is alweer zo'n 10 jaar geleden dat we onze eerste verkennende reis door midden Portugal maakten om te zien waar we ons wilden vestigen. Een jaar later kochten we de grond voor Casas Fruta, en begon ik aan een weblog om over de bouw en de belevenissen te schrijven.
Eind 2010 emigreerden we, en schreef ik regelmatig een blog over dingen die we meemaakten, bijzondere dingen die we zagen, etc. We wonen nu bijna 5 jaar in Portugal, alles is geregeld, en er gebeuren geen rare, vreemde, opvallende of gekke dingen meer. Ja, we komen vast nog wel weer slangen of hagedissen tegen, we krijgen vast nog wel eens te maken met Portugese burocraten, er zal nog wel eens een boom omwaaien in een of ander storm, we beginnen vast nog wel eens aan een nieuw bouwproject, maar dat is allemaal niet zo interessant om nog een blog over te schrijven. Want wat is ons leven hier in Portugal nu eigenlijk anders dan een leven in een ander Europees land?
En daarom, je voelt het al aankomen, is dit mijn laatste blog!
Dag trouwe lezers, het ga jullie goed.

Uitje naar Lisboa

Onze paspoorten moesten worden vernieuwd, dus moesten we naar de Nederlandse ambassade in Lissabon. Maar niet voordat we naar een fotozaak waren geweest om pasfoto's te laten maken. En omdat de foto's voor Portugese paspoorten aan andere (lees: minder) eisen moeten voldoen dan foto's voor Nederlandse paspoorten (Europese Unie, jaja...) kan dat maar bij 1 fotograaf in Lissabon.
We voelden de bui al hangen, dit zou vast allemaal geen snel werk worden. Dus boekten we een hotelkamer in de buurt van de ambassade, en afgelopen dinsdag vertrokken we. We zijn meteen maar naar de fotozaak gegaan, en dat ging eigenlijk heel snel
Daarna zijn we naar de Doca de Pedrouços gereden, waar de boten van de Volvo Ocean Race liggen. Het was leuk om even te zien, maar zo'n heel dorp dat er omheen is gebouwd geeft het geheel weinig sfeer.
Inmiddels was het borreltijd, dus zijn we naar de Docas gereden, en hebben daar op een terras aan het water, met uitzicht op de Ponte de 25 Abril, een lekker glaasje genuttigd. Vervolgens was het tijd om het hotel in de wijk Lapa op te zoeken, het was even een puzzeltocht door smalle eenrichtingsstraatjes maar we reden in een keer goed. Een geweldige plek, ze noemen het zelf een boutique B&B, maar hoe je het ook noemen wil, een prima kamer en een fantastisch dakterras met een nog fantastischer uitzicht over Lissabon.

De eigenaar van het hotel gaf ons als tip om te gaan dineren in de markt van Campo de Ourique, ongeveer 10 minuten lopen vanaf het hotel. Dat bleek een gouden tip, wat een leuke plek! Allemaal balies waar je verschillende gerechten kon krijgen, van sushi tot Italiaans tot flinke lappen vlees, maar ook een wijnbar en een ijsbar. Zo kun je zelf je maaltijd samenstellen, echt heel leuk. Het zat er goed vol, ook al was het voor Portugese begrippen nog vroeg voor een avondmaaltijd, toch zat het grootste deel van de mensen al te eten.

Krijg de vellen

Geert ging een lekker stukje maaien. Op een stuk stond het onkruid flink hoog, dus daar mocht wel 's wat aan gedaan worden. Helaas kreeg de zitmaaier een technisch mankement, dus vroeg mijn lief of ik uit wilde kijken naar een veer als ik daar toevallig met Eddy liep.
Dezelfde middag liepen we samen Eddy uit te laten, en ik speurde op de grond naar een veer. Die vond ik niet, maar ik vond wel deze slangenhuid. Helaas had de maaier wat schade aangericht, maar het blijft indrukwekkend. In dat hoge onkruid kunnen slangen zich vast lekker verstoppen, en ongestoord vervellen lukt er blijkbaar ook goed.
Het is een flinke ook, de tegels zijn 50x50cm, dus de bijbehorende slang moet minstens een meter lang zijn!