Toerisme in Portugal

Het zal niemand zijn ontgaan dat het financieel en economisch allesbehalve goed gaat in Portugal. Het land heeft een lening bij Europa afgesloten voor 78 miljard euro, en daar staat uiteraard tegenover dat er een flink aantal bezuinigingsmaatregelen moet worden genomen. Elke gelegenheid om aan geld te komen wordt aangegrepen, en dat zijn lang niet altijd populaire maatregelen.

Een heel belangrijke bron van inkomsten voor Portugal is het toerisme. Gelukkig komen er tot nu toe jaarlijks veel mensen hun vakantie vieren in dit prachtige land. Het zou vreselijk zijn als de toeristen, ontmoedigd door alle berichten over de financiën, Portugal voorlopig links laten liggen. Juist nu de toeristen zo hard nodig zijn!

Ook al is de BTW verhoogd, en wordt op een aantal zaken een hoger BTW tarief toegepast, het is nog steeds geen duur land als je het vergelijkt met andere Europese landen. Een kop koffie kost je 60-70 cent, en uit eten in een Portugees restaurant kost je ongeveer 15 euro per persoon.
Eén van onze gasten heeft afgelopen zomer een passende tekst bedacht: “het kost geen drol”. Elke dag weer waren al onze gasten verbaasd over de zeer gunstige prijzen.

Dus kom op: boek die vakantie naar Portugal, kom hier heerlijk tot rust en geniet van al het moois. Het is goed voor jezelf, én je steunt het land er enorm mee!
Vele Portugezen zullen je dankbaar zijn. Om er maar ’s een paar te noemen: het plaatselijke supermarktje, de pastelaria waar je ook heerlijk kunt ontbijten, de lokale restaurants, de krantenverkoper, de verkopers op de markt, alle mensen die bij al die prachtige bezienswaardigheden werken en dankzij alle bezoekers een baan hebben, en zo kan ik nog wel even doorgaan!

Eén jaar

Precies een jaar geleden, op 28 oktober 2010, reden we Portugal binnen. Het was de enige keer dat we de reis met de auto maakten, en het was gelukkig een enkele reis.
Het idee dat we die keer voorgoed bleven was nog niet helemaal geland, we hadden nog een soort van vakantiegevoel. Dat werd nog versterkt doordat we eerst nog 2 weken in één van onze Casas Fruta huisjes hebben gewoond, omdat ons eigen huis nog niet klaar was.
Pas toen we eenmaal in ons eigen huis woonden begon het vakantie-gevoel weg te trekken, en begonnen we te beseffen dat dit het nieuwe leven was waar we al zo'n 6 jaar mee bezig waren en naar uitkeken.
Vandaag kijken we nog eens op de afgelopen periode terug, ons verbazend dat er nu al een jaar voorbij is sinds onze verhuizing. We kijken er met veel plezier op terug, en hopen dat we hier nog heel veel jaren van dit heerlijke leven mogen genieten. Want spijt van onze emigratie hebben we niet!

Kap nâh!

Vorige week werd er aan de zuidkant van ons terrein druk gewerkt, er werden eucalyptusbomen gekapt. Donderdagochtend zag het er nog dichtbebost uit, maar daar kwam snel verandering in. Er liep een meneertje met een pletterpet (alsof dat helpt als er een boom op je kop valt) en een kettingzaag rond, die achter elkaar de bomen omzaagde. Daarna kwam er zo'n grote machine met een speciale kop, die alle bomen oppakt, ze van de zijtakken ontdoet, en ze in mooie stukken zaagt.
Maandag waren ze klaar met zagen, en toen zag het er ineens heel anders uit. De zon gaat nu achter die bomen onder, dus hebben we elke dag langer licht. Zo lang het duurt natuurlijk, want er komen vast weer nieuwe bomen voor terug. Ik maakte een praatje met de meneer met de kettingzaag (dat begon toen ik hem vroeg waarom hij bij ons op het land stond te pissen, terwijl hij in een mooi groot bos aan het werk was), hij vertelde dat een eucalyptusboom in slechts 7 jaar volgroeid is. Dus je hebt relatief snel opbrengst, bij andere boomsoorten duurt het veel langer voordat ze volgroeid zijn.
We gaan in ieder geval de komende tijd van het licht en de wijdere blik genieten!

School afgelopen...

Nou ja zeg! Een paar weken geleden vertelde ik dat Geert 2 avonden per week naar school ging om Portugees te leren (Naar School).
Vanavond kwam mijn lief thuis van Portugese les, met de mededeling dat alle lessen gestopt zijn! Opdracht van het ministerie van Onderwijs, aan alle scholen in het land die buitenlanders Portugees leren. En ze komen niet met een alternatief. De hele klas zei dat ze best voor de lessen willen betalen, maar ook dat is niet mogelijk. De school mag er van het ministerie niet aan meewerken.
Mooi is dat! We snappen best dat er in dit land geen geld meer is voor gratis taalles voor buitenlanders. Maar dan is het toch niet zo moeilijk die mensen voor de lessen te laten betalen? Ze bieden het tenslotte zelf aan!

Misschien, zei de juf, kunnen de lessen in januari weer doorgaan. Maar ik geloof niet dat er ook maar iemand is die daarop rekent...

Einde zwemseizoen

Gisterenmiddag hebben we nog gezwommen, ik denk voor de allerlaatste keer dit jaar. Het water werd steeds kouder... Hoe warm het ook was de afgelopen weken, de zon staat laag en gaat vroeg onder, waardoor het water overdag niet meer genoeg opwarmt. Gisteren zei Kwek dat het water nog maar 18,5 graden was. Da's best koud! Het kost heel wat baantjes zwemmen om een beetje opgewarmd te raken.
Vanmiddag begon het te regenen, en dat schijnt een paar dagen aan te houden. Op zich is dat goed voor de planten, want het heeft al zeker 8 weken niet meer geregend en alles is gortdroog. Maar de temperatuur daalt daarmee behoorlijk, waardoor het water echt niet lekkerder wordt.

Maar goed, we hebben sinds 7 april zowat dagelijks gezwommen, dus wij klagen niet!

Strelitzia

De strelitzia (oftewel paradijsvogelbloem) bloeit! Geweldig, daar zit ik nou al een heel jaar op te wachten. Bij Casas Fruta stonden er vorig jaar drie in de tuin, en ze hadden het zwaar. Ik heb ze uitgegraven en in potten gezet, met hun voetjes in lekkere verse potgrond. Voor eentje was het helaas te laat, maar de andere twee heb ik in het voorjaar teruggezet in Junqueira. En daarvan bloeit er nu dus één!

Donorweek


© Dr Sigmund







Het is donorweek in Nederland. Ben jij nog geen donor? Ga je dan 's heel gauw registreren!

In Nederland hadden wij allebei al jaren een donorcodicil. Maar er zijn bij lange na niet genoeg donoren, dus het is hard nodig dat zoveel mogelijk mensen zich aanmelden. De campagnes en regels zijn in Nederland echter nogal soft, dus ik doe gewoon een extra duwtje in de rug.
Gelukkig zijn ze in Portugal minder truttig. Hier is gewoon iedereen donor, tenzij je bezwaar aantekent.

Bidsprinkhaan

Tijdens het planten water geven zag ik een vreemd heldergroen langwerpig ding. Nieuwsgierig als ik ben, ging ik door de knieën om het ding 's van dichtbij te bekijken. Het bleek een bidsprinkhaan te zijn! Groter dan ik had verwacht, zo'n 7-8 centimeter lang.
Ook dit beestje was zo vriendelijk om te blijven zitten terwijl ik m'n camera ging halen. Volgens Wikipedia komt hier alleen de Europese Bidsprinkhaan voor, dus dat zal 'm dan wel zijn toch?
O ja, die druppels op z'n rug, heb ik dus gedaan met de tuinslang...
Als je op de foto's klikt dan krijg je een grotere weergave te zien. Niet schrikken!

Fado

Fado is het Portugese levenslied. Een fado kan over van alles gaan, maar in de praktijk gaat een lied vaak over verlangen, melancholie, heimwee. Hier is een Portugees woord voor: saudade. Dit woord, saudade, is een typisch Portugese uitdrukking en laat zich lastig in een andere taal vertalen.

Een week geleden organiseerden Francine en Loek bij hun thuis een fado workshop. Er was een grote groep mensen opaf gekomen, om fadista Deolinda Bernardo en haar begeleider op de Portugese gitaar José Pires aan het werk te zien.
José heeft eerst uitgelegd wat fado precies is, de oorsprong, de verschillende soorten fado, heel interessant. Daarna heeft Deolinda een aantal fados gezongen, die de aanwezigen mochten meezingen. Gelukkig waren de teksten vantevoren aangeleverd, zodat iedereen de gelegenheid had die thuis te bestuderen en vertalen. De echte durfals kregen vervolgens de gelegenheid solo een fado te zingen. Ook ik ben zo'n echte durfal...
Aan het eind van de workshop heb ik een CD van Deolinda gekocht, kan ik thuis nog 's oefenen. Hoewel ik nu al kan zeggen dat mijn optreden eenmalig was!

Puttertje

Puttertjes, je weet wel die vrolijk gekleurde vogeltjes, zijn dol op zaden. Er vliegt altijd een wolk vogeltjes op als je voorbij de uitgebloeide zonnebloemen loopt. Maar ik weet nu dat ze cosmea-zaden ook erg lekker vinden. Het was een heel grappig gezicht: hij zat bovenin de plant, die toch al gauw 70 cm hoog is. Blijkbaar zijn ze heel licht, want hij zakte niet met tak en al de plant in. Wat wel een extra uitdaging was, was de wind, want het waaide behoorlijk. Maar ook dat kon hem niet van die overheerlijke zaden afhouden!

Mini-slang

Kijk nou 's wat er op ons lag te wachten toen we vanmorgen thuiskwamen? Een heel klein slangetje, meer dan 20 centimeter lang is hij echt niet. Hij lag lekker op de warme betonstenen in de zon, naast de garagedeur. Hij was zelfs nog zo aardig om geduldig te blijven liggen terwijl ik snel naar binnen rende om m'n camera te gaan halen. Na een paar foto's was hij het zat, en kroop hij achter de gasfles die we daar nog steeds hebben staan (echt, we zijn al het hele jaar van plan om 'm weg te brengen, maar ja...).
Ik heb een tijdje terug op internet een lijst gevonden met Portugese reptielen, dus ik ben meteen in die lijst gedoken Ik denk dat dit een hoefijzerslang is. Maar ja, ik ben allesbehalve een kenner, dus wie het zeker weet mag het zeggen!

PS: We zijn denk ik te aardig voor 'm geweest. Want toen ik de volgende dag de garage inliep, lag hij daar gezellig op de grond. Dat vond ik toch nét iets te ver gaan, dus ik heb hem maar naar buiten gebezemd. En nou maar hopen dat hij z'n moeder van 2 meter niet binnen heeft achtergelaten...

Naar school

Twee weken geleden zijn de scholen in Portugal weer begonnen. Dat betekent dat het nieuwe schooljaar Portugees voor buitenlanders ook weer is begonnen, want de lessen worden gegeven op een school in São Martinho do Porto.
Geert had zich ingeschreven voor deze lessen, dus gaat hij nu braaf elke maandag- en woensdagavond naar school.

Ik had me voorgenomen mijn zelfstudie weer op te pakken op de avonden dat Geert naar school gaat, maar dat is er nog niet van gekomen. Ik moet mezelf dus nog eens ernstig toespreken...