De tijd vliegt

Het is alweer 3 maanden geleden dat we, op donderdag 28 oktober 2010, in Portugal aankwamen. We hebben toen eerst in één van de bungalows in Junqueira gewoond, en op 13 november zijn we in ons eigen huis gaan wonen (dus binnenkort weer een feestje!). Behalve dat het daar koud was, waren we heel snel gewend aan wonen in ons huis. We waren er natuurlijk al zoveel mee bezig geweest, en nagedacht over de indeling en details, dus hier gaan wonen was een logisch eind van dat hele proces. En het is natuurlijk geen enkel probleem om gewend te raken aan zo'n mooi huis met zoveel ruimte ;-) Ik heb bijvoorbeeld nog nooit in een huis met kelder gewoond, maar ik zou al bijna niet meer beter weten!

De tijd is sinds onze aankomst in Portugal omgevlogen. Aan de andere kant voelt het allemaal heel vertrouwd, en lijkt onze verhuizing al veel langer geleden.

Kort samengevat: we hebben het hier heel erg naar ons zin, en we zijn zeker niet van plan om terug te keren naar Nederland! (behalve voor korte bezoeken natuurlijk, met een retourticket naar Lisboa op zak)

Nog meer gas

Als je zo'n grote gastank op je terrein hebt liggen, is het de bedoeling dat je met enige regelmaat controleert of er nog voldoende gas in zit. Staat de meter op 30% of minder, dan moet je bellen om 'm te laten bijvullen. Afgelopen zaterdag hebben we, voor het eerst sinds de tank gevuld is, de meter 's gecontroleerd. We waren volkomen in shock toen bleek dat de meter op 27% stond! Al na 5 weken! De vorige levering heeft ons 660 euro gekost, dus is het een béétje jammer om er achter te komen dat je dat er in zo'n korte tijd doorheen gejaagd hebt. Oké, het is een nieuw huis waar nog veel vocht in zit, dus het kost je nogal wat om dat huis warm en droog te stoken. Maar toch... Dus maandag maar gebeld met Galp dat ze iemand met een wagentje gas moeten langssturen. Kon die meneer ons klantnummer niet vinden... Terwijl ik het rechtstreeks van de factuur voorlas. Uiteindelijk had hij iets gevonden, en zei hij dat er dinsdag of woensdag geleverd zou worden. Woensdagmiddag was er nog niks, dus heb ik maar weer 's gebeld, waar ze bleven. Nee, zei die meneer, ik kan u niet vinden in het systeem, maar we hadden toch afgesproken dat ik het zou uitzoeken en u zou terugbellen? Nou is mijn Portugees nog niet 100%, maar ik wist zeker dat hij dat niet had gezegd. Hij had niet eens om ons telefoonnummer gevraagd, en dan wordt het toch een beetje lastig terugbellen. Maar goed, hij was de rotste niet, dus hij ging het meteen uitzoeken en me snel terugbellen. Dat deed-ie nog ook. Hoera, ze hadden ons gevonden in het systeem! Hij had in het verkeerde systeem gekeken, want volgens mijn informatie noet u diesel hebben, toch? Grrrr... Nou meneer, het lijkt me erg interessant om te zien wat er gebeurt als u diesel in onze propaantank smijt! Hij was helemaal verbaasd... over zoveel dommigheid bij Galp denk ik. Hoe dan ook, hij beloofde dat er vandaag een tankwagen gas zou langskomen. Het is gelukkig allemaal goed gekomen, vanmorgen kwam er een tankwagen met gas voorrijden. We kunnen weer stoken!

Loketvrees

Een emigratie is niet zomaar even geregeld. Voordat je je op alle benodigde plekken in je nieuwe woonland hebt gemeld ben je wel een paar dagen verder. Nou viel het ons niet tegen. Waar we ook kwamen, we waren snel aan de beurt. Okee, soms duurde het een uur voordat alle formulieren waren ingevuld en alle handtekeningen gezet, maar dat was niet zo'n probleem.

Ook voor het invoeren van mijn auto moet ik wat loketten langs voor wat verklaringen. Bij de gemeente voor een bewijs dat ik hier woon, bij Finanças (behoeft geen vertaling, toch?) voor een verklaring dat ik geen schulden heb. Allemaal geen probleem. Maar die ene verklaring die ik moet hebben van het Sociale Verzekeringen kantoor, dat ik ook daar geen schulden heb? Gaat nog even duren! We waren vorige week naar het kantoor in Alcobaça gegaan, maar daar waren veel wachtenden voor ons én een medewerkster die ons afbekte omdat we een nummer voor de verkeerde wachtrij hadden getrokken. Dus zijn we vrijdag naar het kantoor in Caldas da Rainha gegaan. Mwah, slechts 75 wachtenden voor ons... We hebben tussendoor koffie gedronken, boodschappen gedaan, maar na bijna 2 uur wachten waren we nog niet aan de beurt...

Dus besloten we dat we daar gewoon gisteren om 9 uur 's-ochtends voor de deur moesten gaan liggen omdat het anders weer een hele lange wachtdag zou worden. We hadden nummer 8, we waren blij! Tot we aan de beurt waren... Ik kan die verklaring niet krijgen zolang wij niet geregistreerd zijn als zelfstandigen, en dat kan pas zodra Finanças een verklaring heeft afgegeven dat we ons bedrijf hebben aangemeld. Binnen 5 minuten stonden we weer buiten, in de wetenschap dat we toch wéér een keer in de rij moeten gaan staan zodra we alle benodigde documenten hebben. Je zou er loketvrees van krijgen...

Feestje

De plaatselijke sport- en recreatie vereniging (beter bekend als ARDQ: Associação Recreativa e Desportiva Quiterense) bestond deze week 32 jaar, en elke verjaardag wordt gevierd. Gisteravond was er theater, maar dat hebben we overgeslagen want we begrijpen de teksten waarschijnlijk toch niet. Vandaag was er een lunch en daar hebben we ons wel voor aangemeld, want het is natuurlijk een mooie gelegenheid om wat mensen uit het dorp te leren kennen. Buurman José was zo vriendelijk om 2 stoelen aan zijn tafel voor ons vrij te houden.

We hebben een driegangenlunch weggewerkt, en weggespoeld met de nodige, overvloedig aanwezige, drank. Gelukkig is het verenigingsgebouw op loopafstand van ons huis... hik... Na het eten waren er een paar toespraken (niet veel van begrepen), gevolgd door muziek. Er werd zelfs door een aantal enthousiastelingen gedankst. De muziek werd nog onderbroken door het binnenbrengen van een grote verjaardagstaart, die aan iedereen werd uitgedeeld, met wederom een glaasje drank erbij, dit keer bubbeltjeswijn.

Het was een erg geslaagde middag: het eten was lekker, de drank overvloedig, en we hebben ook nog wat mensen uit het dorp ontmoet. Opzet geslaagd!

Stukkie tuin

Langzaam maar zeker beginnen we een beeld te krijgen hoe de tuin er uit moet gaan zien. We hadden best moeite met de grootte, het bleek lastig om daar iets voor te bedenken. Toch heel anders dan die Vinex achtertuintjes in Nederland! Maar we weten nu een beetje hoe de zon staat, waar het regenwater wegloopt, maar we weten ook beter wat we willen en waar. Zo hebben we een prachtige muur "onder" het zwembad. Die ligt pal op het zuiden, dus daar hebben we alvast de voorbereidingen voor de zonnecollector laten maken. Maar doordat de grond bepaald niet waterpas ligt, was hier en daar de onafgewerkte onderkant van die muur te zien. Dus bedachten we dat we daar een grindperk gingen maken, dat grind houdt de warmte lekker vast dus druiven en kiwi's en nog wat van die dingen vinden dat vast heerlijk. En dan ben je meteen die lelijke onderkant kwijt. Geert heeft de houten rand gemaakt, en vandaag hebben we de grond in die bak geëgaliseerd, er plastic op gedaan, en daar een dikke laag grind op gestort. Die ene druif die er al staat is er vast blij mee. Okee, het is maar een klein stukkie tuin, maar alle beetjes helpen niewaar?

Wild

We wonen aan de rand van bos, sterker nog, het bos staat ook op ons terrein. Dus ga je 's fantaseren over de bijbehorende inwoners van dat bos. Konijnen zitten er zeker, Geert heeft er 's eentje gezien, en ik vind dagelijks hele bergen keutels. Vorige week werd het wat spannender, want Geert vond op verschillende plekken omgewoelde grond, je kan duidelijk zien dat iets sterks de grond opzij geschoven had. Geert dacht aan everzwijnen, want die doen dat nou eenmaal met hun snuit. Dus ben ik 's op zoek gegaan, en vond al gauw de bijbehorende pootafdrukken. We hebben ze nog niet in levende lijve gezien, maar een paar huizen verderop woont een Nederlands echtpaar en zij vertelde dat ze vorig jaar een keer oog-in-oog heeft gestaan met 3 everzwijnen. Dus nou hoop ik stiekem dat we ze 's zien als ze bij ons langskomen, de sporen lopen vrij dicht langs het terras dus het zou moeten kunnen. Aan de andere kant vrees ik voor m'n groentetuintje...

Auto - deel 2

Gelukkig, het is gisteren allemaal geregeld in Peniche. Alles waar ze ons van beschuldigden konden we weerleggen. We hadden steeds bewijs van het tegendeel, dus uiteindelijk is de aanklacht gearchiveerd en hoefden we geen boete te betalen. Wel kwam in het hele proces naar boven dat we nog een schuld hadden openstaan bij Finanças, waar we niets van wisten. We moeten nog effe uitzoeken hoe dat zit... Die zijn we meteen maar gaan betalen, anders kan het proces om de auto in te voeren niet worden gestart. Toch raar, want vorige week waren we bij Finanças in Alcobaça om ons woonadres te wijzigen, en toen heeft niemand daar iets over gezegd. Nou ja, het is geregeld en dat is het belangrijkste.

En omdat we toch in Peniche waren heeft Célia maar meteen het invoerproces gestart, ondanks dat we nog niet alle papieren hebben maar ja we blijven niet heen-en-weer rijden! Nu hebben we nog steeds geen autopapieren want die houden ze bij de douane, maar we hebben nu tenminste een officieel document waarin staat dat we bezig zijn de auto te importeren. Dus als er weer ’s zo’n "mevrouw" de auto laat stoppen kunnen we dat tenminste laten zien. Heb voor de zekerheid maar een kopie op de computer gezet, je weet het maar nooit hier... 

Nu is het gelukkig weekend, dus geen burocratische akties meer te verwachten. We zijn lekker in het bos aan het werk geweest. Geert heeft een nieuwe kettingzaag. De vorige was pas 2 maanden oud maar al onrepareerbaar, gelukkig kregen we ons geld terug dus nu maar een beter merk gekocht. Dus vandaag heeft Geert eindelijk onze hele dikke eucalyptus omgezaagd. Dat is over een jaar of 2 prima haardhout!

Autoprobleempje

Vandaag was een mooie zonnige dag. We zouden even een boodschapje doen en daarna lekker buiten aan het werk gaan. Geert zette mij af bij de supermarkt en reed zelf door naar de bouwmarkt. Ik was nogal verbaasd toen hij in de supermarkt ineens voor m'n neus stond. Hij had de autopapieren en zijn paspoort nodig, want hij was aangehouden... Geert weer weg met de autopapieren, om thuis zijn paspoort op te gaan halen en daarna terug naar de controleplek. Ik was er meteen met m'n hoofd niet meer bij. Ik heb met m'n tas boodschappen buiten een uur staan wachten totdat Geert eindelijk "vrijgelaten" was. Wat bleek? Er was een grote douanecontrole, alle buitenlandse auto's werden aan de kant gezet. Portugal heeft nogal financiële problemen, buitenlanders hebben geld (dat denken ze tenminste), dus probeerden ze vandaag op deze manier het gat een beetje te dichten. Geert werd te woord gestaan door een nogal bitcherige dame, die hem ervan beschuldigde dat we al jaren in Portugal rondreden met deze auto zonder belastingen te betalen, etc. De autopapieren werden ingenomen, en we moesten morgen naar het douanekantoor in Peniche om de import van de auto te gaan regelen.

Nou hadden we al contact met een Portugese dame, Célia, die de import van de auto voor ons regelt. Dus hebben we Célia meteen gebeld, die ons verzocht onmiddelijk naar haar toe te komen met alle papieren die we hadden. Daar ging ons middagje in het bos... Om een lang verhaal iets korter te maken: zij gaat morgen met ons mee naar Peniche om de zaak te regelen, want er klopt niks van het verhaal. Dus moeten we haar morgenochtend om 8 uur ophalen... en het is zo'n 3 kwartier rijden naar haar huis... Afijn, als het zij het allemaal kan regelen vind ik het prima. Denk alleen wel dat ik op tijd naar bed ga vanavond!

Fruitbomen

Ik heb een hele lijst van fruitbomen die ik allemaal in de tuin wil hebben. Nou gaat het nogal in de papieren lopen als ik die allemaal in een keer aanschaf, maar zo zachtjes aan is er al wel het een en ander in de tuin komen te staan. De eerste bomen komen bij een heel erg vriendelijk Portugees echtpaar vandaan, hier vlakbij in Caldas da Rainha. Ze verkopen bomen en planten aan huis, en maken zo'n beetje alles zelf. Ze zaaien, stekken en enten alles wat ze in hun handen krijgen. We kochten een tijdje terug al een appel en een nectarine bij ze, en vandaag zijn we teruggeweest voor nog een appel, maar ook voor vijg, druif en een echte Portugese Rocha peer. Samen met de aardbeiboom, citroen, sinaasappel, nêspera en amandel begint het hier al aardig op een boomgaard te lijken! En dan heb ik nog niet eens alles op m'n lijstje gekocht...

Onverwacht bezoek

Vandaag, eind van de middag, stond ik in de keuken, voor het eerst van m'n leven rotiplaten te maken (je weet wel, die pannekoeken waar de roti in wordt geserveerd). Ging m'n mobieltje af! Geen tijd, maar ik was natuurlijk wel nieuwsgierig dus tussen 2 platen door ging ik even kijken wie me had gebeld. Ik had een oproep gemist van Renske, dat zegt je niks maar wij kennen haar van Portugese les. Twee jaar lang deelden we bijna elke donderdagavond onze taalkundige Portugese (on)kunde. Toen werd ik toch wel heel erg nieuwsgierig, want Renske belt heus niet uit NL. Wat denk je? Ze stond gewoon bij onze bungalows in Junqueira! Dus ik ben meteen in de auto gesprongen en naar Junqueira gereden, waar Renske en vriendin Maria op me stonden te wachten. Ze bleken onderweg naar Porto te zijn, en hadden een kleine tussenstop gemaakt. Na een korte rondleiding door de bungalows zijn we naar huis gereden en daar hebben we gezellig onder het genot van een wijntje een beetje bijgekletst. Veel te kort natuurlijk, maar wat ontzettend leuk, zo'n spontaan bezoek!

Slagerij Franken

Toen ik deze week boodschappen ging doen, zag ik ineens grote pakken varkenslever bij de supermarkt liggen. Eerder liet ik op dit weblog al weten () dat ik dat hier nog niet had gezien, dus dat het zelf maken van paté enzo er nog niet inzat. Dus ik heb meteen een groot pak gekocht, samen met een groot pak buikspek.

Gisteren zijn Geert en ik samen aan de slag gegaan. We hebben een hausmacher leverworst en een paté gemaakt. Het was best even een gedoe, en ondanks dat we nu zo'n grote keuken hebben kwamen we nog bijna ruimte tekort. Maar het resultaat mag er zijn! We hebben de worst en de paté vanmorgen aangesneden, en ze zijn heerlijk. We kennen onszelf, we (vr)eten alles achter elkaar op als we de kans krijgen, dus uit veiligheidsoverwegingen hebben we de helft in de vriezer gestopt. Kunnen we er later nóg 's van genieten!

Ziektekosten

Al sinds ergens in november onderhou ik een innige emailrelatie met onze ziektekostenverzekering. Want omdat we ons per 1 januari 2011 in Nederland afmelden en in Portugal aanmelden, zou je denken dat we per dezelfde datum van de verzekering af kunnen komen. Nou, dat had ik mooi mis. Eerst kreeg ik nog onschuldig bericht of ik dan maar een formulier wilde invullen. Ja, we worden afgemeld in de GBA; nee, we hebben geen inkomen uit Nederland meer; ja, we blijven langer dan 3 jaar weg. Appeltje-eitje zou je denken. Todat we een bericht kregen dat we dan eerst maar 's moesten bewijzen dat we inkomen in het buitenland hadden, door bijvoorbeeld een kopie van onze nieuwe arbeidsovereenkomst op te sturen. Wat?!? Ik ben maar even gaan bellen met Leeuwarden. Voorzichtig zei ik tegen die mevrouw dat ik eigenlijk vind dat het hun geen r..t aangaat waar ik in het buitenland mijn geld vandaan haal. Stel dat ik de loterij heb gewonnen, en lekker ga rentenieren? Om een lang verhaal een stuk korter te maken: ze bleven bij hun standpunt. Dus dan is het wachten op het bewijs van uitschrijving dat de gemeente Lansingerland ons gaat toesturen, geen punt hoor.

Totdat ik vandaag ineens een bericht uit Leeuwarden kreeg: ze hadden informatie uit het GBA ontvangen dat we per 1 januari 2011 zijn geëmigreerd, dus hebben we per die datum geen recht meer op verzekering in Nederland, dus hebben ze de boel beëindigd. Krak.... brekende klomp...

Het weer

De afgelopen jaren hebben we Portugal nogal 's bezocht, in zo'n beetje alle maanden van het jaar. Wat ons opvalt is dat het weer eigenlijk altijd wel goed is. Natuurlijk, het kan hier behoorlijk regenen, maar de temperatuur is toch altijd stukken beter dan in Nederland! Bijvoorbeeld: toen we hier in maart 2010 waren was het tegen de 20 graden, in juni rond de 25 graden, en in september zelfs nog wat warmer. Vlak nadat we onze enkele reis Portugal hadden gemaakt, eind oktober, was het zelfs nog 20+ graden! Zelfs nu, in de winter, halen we toch vaak temperaturen tussen de 10 en 15 graden.

Dus stel dat je zin hebt in een leuke vakantie aan de Costa de Prata (bij voorkeur in één van onze bungalows natuurlijk), waarin je mooie wandelingen wilt maken en van de cultuur wilt genieten, dan kan dat ook heel goed in het voorjaar of het najaar!

Feliz 2011

Elk jaar worden in Portugal grote feesten georganiseerd om het nieuwe jaar in te luiden, zo ook in São Martinho do Porto. Zo'n feest hadden we nog niet meegemaakt, en uiteraard wilden we erg graag weten hoe dat er hier in Portugal aan toegaat, dus togen we gisteravond met z'n vieren naar de baai. We hadden geen idee dat daar zoveel mensen op af komen. Tegen de tijd dat wij aankwamen konden we onze auto nog net aan de andere kant van de baai parkeren. Er waren verschillende podia met DJ's en Portugese bands. Iedereen was in een feeststemming, en iedereen was goed voorzien van de nodige champagne en glazen. Wij ook! Het was al groot feest, maar om 12 uur werd dat zo mogelijk nog groter. Er was een prachtige vuurwerkshow (gelukkig doen ze hier alleen georganiseerd vuurwerk), iedereen danste over straat, er werd gezongen. Het was geweldig om hier bij te zijn. Volgende jaarwisseling zijn wij weer van de partij!

Vila Natal

Óbidos is een ontzettend leuk ommuurd stadje hier vlakbij. Elk jaar worden daar allerlei leuke activiteiten georganiseerd, zoals een chocoladefestival, een middeleeuwse markt, en elk jaar in december wordt een deel omgetoverd tot winterwonderland. Op oudjaarsdag namen we onze vrienden Sandra en Bert mee, want die waren erg nieuwsgierig naar Óbidos Vila Natal. Niet in de laatste plaats natuurlijk omdat de lucht strak blauw was, de sneeuw en sneeuwpoppen nep, en de temperatuur zo'n 16-17 graden in de zon.

Er was een schaatsbaan aangelegd waar de Portugese jeugd kan kennismaken met deze toch eigenlijk wel oerhollandse sport. Hoewel ik in Nederland nog nooit zulke leuke schaatshulpjes heb gezien, wie wil er nou niet steunen op zo'n leuke oranje (dat dan weer wel) zeehond?

Of je klimt de heuvel op en laat je er op een grote autoband weer vanaf glijden, onder toeziend oog van ijsberen en pinguins. Je kunt kijken in het huis van de kerstman, zien hoe een sneeuwpop eruit hoort te zien, en lekker veel warme choco drinken.

Komen jullie volgende kerst ook 's kijken?