Ventilatie

We hebben ons nooit gerealiseerd dat het hier in Portugal zo vochtig in huis kan zijn.

In een nieuw gebouwd huis zit nog heel veel vocht (beton, stucwerk), en dat moet verdampen. Maar na een paar jaar is dat vocht wel verdwenen.

We wonen zo’n 6 kilometer van zee, en dat levert ook veel vocht op.

In de zomer is het niet eens een echt probleem, het is dan lekker warm en dan verdampt het vocht vanzelf wel.

Maar in de winter is het een heel ander verhaal!

We hebben een paar ontvochtigers in huis staan om te voorkomen dat we ooit nog beschimmelde kleding uit de kast trekken. Bah!

Gelukkig hebben we tijdens de bouw al voorzieningen laten aanleggen voor een ventilator in de badkamer. Intussen hebben we wel geconcludeerd dat de ventilator die we hadden veel te klein was. Uren na het douchen liep het vocht nog steeds van de muur af, en dat ding maar draaien.

Geert heeft inmiddels een veel grotere ventilator gemonteerd, en die klaart de klus heel goed. Klein nadeel is dat hij heel veel herrie maakt, dus lekker rustig wakker worden onder de douche is er niet meer bij. En als ik in bad lig mag dat ding niet eens aan, je wil tenslotte toch lekker rustig badderen.

Helaas is de badkamer tegenwoordig verboden terrein voor mensen met haarstukjes, het risico dat het marmotje van het hoofd gezogen wordt is best groot ;-)

Keukenprinses

In mijn boekenkast staan ontzettend veel kookboeken, én een bak vol met losse blaadjes met recepten die ik overal uitscheur. Uiteraard is het veel te veel, dat lukt echt niet in één leven. En als ik eens een ingrediënt heb waar ik iets lekkers mee wil maken zoek ik al snel op internet naar recepten, dat is veel makkelijker dan al die boeken doorbladeren op zoek naar een geschikt recept.

Vorige week zei ik het nog tegen iemand die hetzelfde probleem heeft: ik zou eigenlijk geen kookboeken moeten kopen. Maar ja, hoe gaat dat. De volgende dag was ik in een boekwinkel in Caldas da Rainha, en daar lag mij een prachtig vormgegeven Portugees kookboek aan te staren. Het schreeuwde bijna naar me: koop mij! Er doorheen bladerend zag ik allemaal leuke recepten voor typisch Portugese gerechten. Ik kook graag, en het lijkt me leuk eens leren om lekkere gerechten te maken met ingrediënten die ik nog nooit heb gebruikt. Ik zag mezelf al in de keuken staan, tevreden roerend in allemaal potten en pannen waaruit ik mijn lief vervolgens de heerlijkste gerechten serveer. Net zo prachtig op een bord gevleid als op de foto’s in het boek natuurlijk.

Het boek ging met korting weg, maar liefst 50%. Je begrijpt, het ligt hier inmiddels op tafel. Ik  blader er steeds weer doorheen, mezelf verheerlijkend aan al dat lekkers. Ik weet het zeker, ik ga er echt eens mee aan de slag!

Storm

En ineens waren ze daar: waarschuwingen voor een zeer stevige storm, die vrijdag zou beginnen en zaterdag op zijn hoogtepunt zou zijn. Dus haalden we vrijdag alles naar binnen wat niet perse buiten hoefde te zijn, en wachtten we af. Vrijdagnacht ging het steeds harder stormen, ik heb er onrustig van geslapen. En steeds als je dacht dat het maximum bereikt was ging het nog net even harder waaien. Heel eng om het glas naar binnen te zien bollen, net als de rolluiken. 

Ik keek zaterdagochtend naar buiten en er was niets aan de hand. Ik keek een kwartier later weer naar buiten en toen lag er een grote den in de voortuin om, volledig ontworteld. Nou stond die toch al op de lijst om om te zagen, dus dat kwam goed uit.

Zaterdagochtend viel de stroom uit, en pas om 9 uur ’s-avonds kwam het weer op gang. Niet vlekkeloos, af en toe zaten we toch ineens weer in het donker. 

Warm water hadden we niet, de cv-ketel heeft elektriciteit nodig om op gang te komen. We koken op gas, maar als de elektrische ontsteker niet meer werkt komt er ook geen gas uit. Gelukkig hebben we nog een campingbrandertje dus we konden gelukkig nog water koken. Helaas bleek de oploskoffie beschimmeld, dus dat was een dagje thee voor Geert. 

In de vriezer lag nog een pak erwtensoep, dus die hebben we in een pan op de houtkachel opgewarmd. En verder heel veel waxinelichtjes, heel knus.

Zondagochtend konden we gelukkig weer douchen, heerlijk. De pret was van korte duur, want kort daarna viel de stroom weer uit, en kwam er geen water meer uit de kraan. De stroom doet het weer, maar water is er nog steeds niet. Gelukkig hebben we flessen water voor thee en koffie, en hebben we flessen grijs water in de kelder staan om in gevallen van nood de wc te kunnen doorspoelen. En anders hebben we nog een zwembad waar op dit moment veel te veel water in staat ;-)

In het bos staat een aantal bomen scheef, en een grote boom is omgegaan. Maar dat is helemaal niet belangrijk. We leven nog! En het huis is nog heel, ook niet onbelangrijk.

Grasbuikje

Per toeval kwamen we er gisteravond achter dat er weer nieuwe afleveringen zijn van De Wilde Keuken, een geweldig programma van de NTR, gepresenteerd door Wouter Klootwijk.

De aflevering van gisteravond ging over de vraag wat er gebeurt als een paardenmeisje niet langer blij is met haar paard.

Er zijn heel veel paarden in Nederland, te veel. Veel kinderen, meestal meisjes, willen niets liever dan een eigen paard, en als ze er dan eenmaal een hebben knuffelen en trutten ze zich helemaal suf. Maar ja, die meisjes worden groot en gaan studeren, krijgen verkering, en hebben dan helemaal geen tijd meer voor hun paard. Dus wordt het paard als een stuk speelgoed afgedankt.

Tot een aantal jaar geleden zette je het dier te koop op internet, en in de meeste gevallen ging het paard dan naar een nieuwe eigenaar.

Maar in de huidige economische situatie is dat heel anders. Het aanschaffen van een paard is één ding, het onderhouden is iets heel anders. Je schrikt je suf als je de kosten voor stalling, eten, rijlessen, kleding, tuig, etc. bij elkaar optelt. Dus veel mensen die moeten bezuinigen doen als eerste het paard de deur uit. Gevolg: een groot paardenoverschot.

Een paardenslachter in België doet heel goede zaken. Veel van de paarden die hij krijgt aangeboden komen uit Nederland. Het aanbod is zo groot dat hij zelfs wekelijks een paardenmarkt bij hem voor de deur organiseert waar hij een deel van de aangeboden dieren selecteert, omdat hij niet alle paarden die hij krijgt aangeboden kan verwerken.

In België is het eten van paardenvlees nog redelijk gewoon, paardenrookvlees gaat onder de naam “perdje” over de toonbank, en in het plaatselijke restaurant kun je “grasbuikje” bestellen, oftewel ponybiefstuk.

Hij exporteert het vlees zelfs naar Japan, waar ze paardenvlees eten ze het als vervanging van walvisvlees, omdat structuur en smaak kennelijk overeen komen.

Ik heb jaren paardgereden, elke week op een manegepaard. Die, als ze te oud zijn voor het werk, ook gewoon naar de slacht gaan. Er zijn mensen die dat zielig vinden, maar het hoort gewoon bij de bedrijfsvoering. Als een koe niet genoeg melk meer geeft gaat ze ook naar de slacht, maar omdat knuffelen met een koe niet gebruikelijk is vindt niemand dat zielig.

Ik vond het in ieder geval een geweldige aflevering. Kan niet wachten op de andere afleveringen!

Jaarwisseling

Ik hou van oud en nieuw vieren in Portugal. Het was pas de derde keer voor ons sinds onze emigratie, maar ik hoef nooit meer anders!

Particulieren kunnen geen vuurwerk kopen in Portugal. Overal worden de prachtigste professionele vuurwerkshows georganiseerd, waarvan iedereen geniet, en na een kwartier is het weer over. Hier gelukkig geen angst en ergernis bij mensen en dieren. Pisnijdig worden we van zo’n vent in het NOS journaal die trots vertelt dat hij in België extra hard knalvuurwerk heeft gekocht omdat hij zijn wat oudere buren daar zo lekker mee kan pesten. En dan hebben we het maar niet over het geld dat al dat vuurwerk kost.

Het was een heerlijke avond. Veel restaurants hebben een speciaal menu voor deze avond, wij hebben er samen met onze vrienden Sandra, Bert, Francine en Loek van geproefd bij een restaurant aan de baai in São Martinho do Porto. Het was heel gezellig, het eten lekker, en de champagne om middernacht ging er ook prima in. Alle gasten krijgen flessen en glazen op tafel, waarmee iedereen naar buiten gaat in afwachting van middernacht en het vuurwerk. Dat vuurwerk is gemonteerd op een aantal pontons in de baai, en vanaf het terras van restaurant Royal Marina heb je uitstekend zicht op al dat moois.

In Portugal is het traditie dat je om middernacht 12 rozijntjes eet, eentje voor elke maand in het nieuwe jaar. Francine verraste ons door een zak rozijntjes uit haar tas te toveren en ons elk van 12 rozijntjes te voorzien.

We hadden dus een geweldige start van het jaar 2013. Het kan haast niet anders dan dat dit weer een geweldig jaar wordt!