Haardonatie

Wij zijn supertrots op ons nichtje Esmee!
Ze heeft heel lang haar haar laten groeien, want ze wilde het graag doneren aan Kika, zodat die er pruiken voor kinderen met kanker van kunnen maken.
Vandaag was het zo ver. Moet je zien wat een lange staart! 
Wat een goeie daad, daar heeft Esmee een ziek kind heel blij mee gemaakt.

Vuurpijlen

Altijd weer een vrolijk gezicht in de herfst, de mooie bloemen van de Kniphofia, oftewel de vuurpijl.

Het betere jatwerk

Stel: je ontmoet mensen, die bezig zijn met het opstarten van een nieuw project: vakantie-accommodatie. Dan heb je een gemeenschappelijk onderwerp, en komt het al snel op ervaringen, websites, etc. Ze willen het goed aanpakken: goeie inrichting, professionele website. Maar hoe schrijf je nou een beetje goede teksten. Om ze te helpen verwijs je ze naar je eigen website voor inspiratie. Zo doet iedereen dat toch, goed rondkijken bij andere verhuurders om ideeën op te doen, waarna je je eigen verhaal schrijft?

Stel dat je er dan achter komt dat ze jouw algemene voorwaarden nagenoeg letterlijk hebben overgenomen. Wat doe je dan? Netjes melden dat dat niet de bedoeling was, en zeggen dat wat jou betreft inspiratie opdoen iets anders is dan zonder het te vragen of te melden teksten kopiëren? Dat dit allesbehalve professioneel gedrag is?

Stel dat ze dan zeggen dat ze hun eigen teksten zullen schrijven, maar dat vervolgens nooit doen.

Ben je dan een ervaring rijker en een illusie armer?

K-k-koud

Toen we 3 jaar geleden in Portugal aankwamen, was het eind oktober. Ons eigen huis was nog niet klaar, tussen trokken we tijdelijk in een van de Casas Fruta huisjes. Het weer was prima, lekker temperatuurtje overdag, de zon scheen. Een groot deel van onze kleding zat nog in de verhuiswagen, maar gelukkig hadden we nog wat luchtige kleding in de auto gepropt. Dus hesen we ons in t-shirts en waren we zo’n beetje de hele dag buiten. De buren, die al een aantal jaar eerder Nederland hadden verruild voor Portugal, verklaarden ons voor gek. Ze vonden het al aardig koud, liepen in truien, en aan het eind van de middag sjouwden ze stapels hout hun huis in om de houtkachel brandend te houden. Dat vonden we zo overdreven, beetje aanstellers hoor, zo koud was het toch nog niet?

Nu, 3 jaar later, zitten wij temperatuurtechnisch op een heel ander niveau dan toen. Als de zon niet schijnt vinden we het koud, en helemaal als het dan ook nog eens waait. Als we mensen in t-shirts zien lopen verklaren we die meteen voor gek, dat moeten wel toeristen zijn. We hebben truien en sloffen aan, en sjouwen stapels hout naar de woonkamer om de houtkachel goed brandend te houden.

Hoort dat nou ook bij integratie, je temperatuurgrenzen verleggen?

Knipperdeknip

Ongeveer de eerste 20 jaar van mijn leven was ik een fanatiek nagelbijter. Ik vond altijd wel ergens een stukje nagel dat nodig afgebeten moest worden. En kon ik aan mijn vingers echt niks meer vinden, dan ging ik rustig door met mijn teennagels (toen kon ik dat nog...).
Maar ja, ik werd secretaresse, en het verhaal ging dat secretaresses de hele dag niets anders deden dan nagels vijlen en lakken. Maar er viel bij mij niks te vijlen en te lakken, en die afgekloven stompjes waren niet bepaald fraai, dus deed ik mijn best om te stoppen met nagelbijten. Het lukte me, maar ik viel weer in mijn oude gewoontes als ik ook maar een klein haaltje aan een nagel had.
In de loop der jaren leerde ik dat ook af, sterker nog: ik wilde lange nagels, het andere uiterste dus. Dat viel niet mee, ik had slappe nagels, en met al dat tuinieren en klussen wilde er ook nog wel eens eentje afscheuren. Geen punt, ik ging gewoon nagelverharder smeren. Chemische troep, het stinkt, je krijgt er tranen van in je ogen, en als je een wondje aan je vinger hebt doet het best pijn. Maar ja, wie mooi wil zijn en zo...
Na een weekendje werken op mijn volkstuin, bij voorkeur zonder handschoenen, zagen mijn nagels er niet meer uit. Dus zat ik op zondagavond de boel weer strak in de lak te zetten, zodat ik op maandag weer netjes op kantoor verscheen.

Hoe anders is dat tegenwoordig. Sinds onze emigratie heb ik geloof ik nog 2 keer mijn nagels gelakt. Mijn hele regiment toffe kleurtjes is teruggebracht tot 2, voor die enkele keer dat ik er zomers aan denk mijn teennagels te kleuren.
En of het komt door meer zon, meer buiten zijn, en/of nog iets anders, ik weet het niet, maar die vieze nagelverharder kon overboord. Mijn nagels zijn tegenwoordig heel stevig, en groeien als kool. Wat ik nooit voor mogelijk had gehouden, is dat ik nu zeker elke 2 weken mijn nagels moet knippen omdat ze anders te lang worden. Echt! Nou moet ik eerlijk bekennen dat lange nagels inmiddels niet meer zo gewenst zijn, veel te onhandig, dus heb ik ze een stuk korter dan een paar jaar geleden. Maar toch, nagels knippen, ik had het nooit verwacht!

Casa Limão baixa

Casa Limão, het huis dat we eind april kochten (zie het blogje hierover), heeft een boven- en een benedenverdieping. De bovenverdieping, Casa Limão cima, is eerder dit jaar al tot vakantiehuis omgetoverd, en is afgelopen zomer al verhuurd.

De benedenverdieping bestond tot voor kort uit een garage en een bergkamer. Afgelopen week is daar verandering in gekomen, want de verbouwing is inmiddels begonnen. Ongelooflijk wat een werk er al verzet is! De muren voor badkamer en toilet staan er inmiddels, en er zit een groot gat in de buitenmuur waar het badkamerraam komt. In de slaapkamer zit een groot gat in de muur waar de ingebouwde kledingkast gaat komen. In de woonkamer zit ook een gat in de buitenmuur, daarin komen glasblokken voor nog meer licht. Overal zitten sleuven in de muur voor elektriciteitsleidingen. De garagedeur wordt vervangen door ramen en deur.

Het eindresultaat zal een mooi en comfortabel appartement zijn voor 2 volwassenen (en eventueel 1-2 kinderen). 
De indeling van het huis: een slaapkamer met een 2-persoonsbed, een badkamer met douche en wastafel, en een apart toilet. Een woonkamer zithoek met slaapbank, eethoek en open keuken. De keuken zal, net als in de andere huizen, van alle gemakken voorzien zijn. Op het grote terras uiteraard een buitentafel met stoelen, en een barbecue mag daarbij niet ontbreken.

Via de binnentrap, met boven- en onderaan een afsluitbare deur, kunnen de 2 woningen met elkaar worden verbonden. Hierdoor is het mogelijk het gehele huis te huren voor groepen tot 8 à 10 personen.

Casa Limão cima is vanaf april 2014 te huur. Interesse? Reserveren kan nu al!