We zullen het weten ook, dat ons terrein al járen niet onderhouden is. We ruimen op, snoeien, en knippen vooral belachelijke hoeveelheden steekbrem bij de grond af. Hele bergen afval verdwijnen in een vuur, we hebben er al veel gestookt en er zullen er nog veel meer volgen. Dan nog even met de bosmaaier erdoorheen, en dan heb je ineens een stuk bruikbare grond erbij. En ik zal het maar eerlijk toegeven: ik vind bosmaaien leuk! Het is zo gaaf om te zien wat er tevoorschijn komt, en het ruimt echt de laatste restjes op. Natuurlijk hoeven we geen park, en al helemaal geen strak gazon tot aan alle randen, maar het zou leuk zijn als we zo hier en daar wat zelfgekozen planten kunnen neerzetten.
Op deze foto's kun je aardig het verschil zien. De eerste foto is gemaakt in september 2010, toen de bouw nog in volle gang was, de aannemer zijn zooi nog moest opruimen, en alle bomen en planten en onkruid ongeremd hun gang konden gaan.
De tweede foto is vandaag gemaakt, hierop zie je het resultaat van weken hard werken. De doorns van bramen en steekbrem prikken gewoon door 2 paar rubber handschoenen heen, en verstrengelen zich om je enkel als je ergens doorheen loopt. We zijn bepaald niet ongeschonden uit de strijd gekomen, we hebben overal krassen zitten. Maar we likken onze wonden en maken ons op voor het volgende stukje terrein!
