.jpg)
Dus heb ik Geert geroepen, hij kwam met graafgereedschap, en samen zijn we voorzichtig aan het graven gegaan. Na een poosje werd de gang wijder, en zagen we de vacht van een dier. Nog voorzichtiger verder gegraven, en daar kwam een hondje tevoorschijn! Het arme hummeltje... Hij was helemaal vies en stonk behoorlijk, en hij stond wankel op z'n pootjes. Niet zo gek natuurlijk, als je ik weet niet hoe lang in het donker in een klein konijnenhol opgesloten hebt gezeten.
Wat nu? Hij kon niet blijven, dat is met Eddy echt geen goed idee. Dus heb ik contact opgenomen met de plaatselijke dierenvrienden. Slechts eentje vermeldt een telefoonnummer, de rest heeft alleen email, niet zo handig (ze worden natuurlijk elke dag sufgemaild, dus die kijken wel uit met telefoonnummers). Als eerste die ene gebeld en het verhaal uitgelegd. Ze zou contact opnemen met een collega en me terugbellen, en of ik intussen foto's kon mailen want ze hadden weinig ruimte en konden geen grote honden kwijt. Tja...
Nou hadden we bij de buren wel eens een klein blond hondje zien liggen, dus stelde Geert voor 's bij de buren langs te gaan of zij misschien hun hond misten, en of ze anders misschien wisten van wie het hondje is.
Om een lang verhaal iets korter te maken: het hondje blijkt dus van de buren te zijn, hij was al een dag of wat zoek. Ze hadden gezocht en geroepen maar geen reactie gekregen. Nu snappen ze waarom natuurlijk, als je in een konijnenhol vast zit wil je wel weg maar kan het niet.
Het hondje is weer thuis, en wij zijn erg blij dat dit een verhaal met een happy end is!
