Bizarre ontmoeting

Gistermiddag was er weer een Mais Jazz café, en daar was ik zoals (bijna) altijd bij. Ik stond met een vriendin te praten, en mijn oog viel op een meneer wiens gezicht mij vaag bekend voorkwam. Ik zei nog tegen de vriendin dat die meneer me aan iemand deed denken, maar dat het vast toeval zou zijn. Iets later zag ik hem wat beter, en zag ineens zijn vrouw ernaast staan. Toen wist ik het zeker: familie!
Ton, halfbroer van mijn vader, en zijn vrouw Martha. In geen 30 jaar gezien, en dan staan ze ineens in Portugal voor je neus. Nu nog op (werk)vakantie, maar eind maart komen ze terug om zich hier te vestigen, 10 kilometer verderop.
De wereld is niet groot, echt niet, die is gewoon heel klein!