Boe

Zo'n 3 maanden nadat ik ben begonnen, heb ik nu het eerste patroonblad van mijn borduurkoe af. Nu nog 5 bladen te gaan! Ik denk dat-ie over een jaartje ofzo wel klaar is.

Snorremans

Afgelopen woensdag hebben we een heel jong katje vlakbij ons huis gevonden. Ik heb de plaatselijke dierenvrienden van Rede Leonardo opgebeld in de hoop dat zij hem konden opvangen, maar zo werkt dat dus niet. Ze wilden me wel op weg helpen, dus ben ik met een van hen naar een dierenarts gegaan, want ik dacht dat hij een ontstoken oogje had en uitgedroogd was. Het ventje leek hun echter gezond, en zijn leeftijd werd geschat op 4 weken. Daar sta je dan: het asiel zit vol, dierenartsen vangen geen dieren op, dus kon ik weer naar huis met het katje. Wij kunnen echt geen kat hebben want we zijn allebei allergisch, maar hem aan zijn lot overlaten doe je ook niet. In huis kon hij in ieder geval niet, dus leende Rede Leonardo ons een kooi, zodat hij buiten onder de veranda kon logeren.

Eerst dachten we dat hij in het bos geboren was, maar hij gedroeg zich helemaal niet wild, en omdat hij ook nog eens in zijn eentje was denken we dat het haast niet anders kan dan dat iemand hem bij de poort heeft gedropt. Daarnaast weet hij wat hij met dat kattenbakgrind moest, is hij niet bang van ons, en hij weet feilloos dat die bruine smurrie op een schoteltje zijn eten is.

Na een dag was hij wel gewend aan regelmatige maaltijden, en kreeg hij steeds meer energie. Als meneer even geen aandacht kreeg ging hij piepen (hoewel, piepen, hij lijkt wel een kikker). Eerst lukte het me nog om hem bij zijn nekvel te pakken om hem een beetje te poetsen (hij doet het zelf wel maar hij valt nog wel ’s om, hij staat nog niet zo stevig), maar na twee dagen liet hij dat mooi niet meer gebeuren!

Nooit geweten dat zo’n klein hummeltje zoveel in mij zou losmaken! Als ik niet bij hem in de buurt was voelde ik me schuldig dat hij daar in zijn eentje zat, buiten, in een kooi. Hij hoort natuurlijk vrij te kunnen bewegen en de wereld te ontdekken. Dus gaf ik hem veel aandacht, en speelde ik veel met hem. Ik maakte me zorgen of ik het wel goed genoeg deed, en sliep er maar slecht van.

Vrienden van ons zochten nog een katje, dus heb ik ze gebeld of ze nog plek hadden voor ons kleintje. Ze wilden het wel proberen, dus vrijdag is hij naar hun verhuisd. Zij hebben een volwassen kat en eentje van een week of 10, en nog een heel stel andere dieren. Ik weet zeker dat hij daar een prima leventje gaat hebben!

Bij mij is er een last van mijn schouders gevallen. Mocht het ooit weer gebeuren laat ik het beestje vast niet aan zijn lot over, en dan maar hopen dat er weer een goed tehuis voor gevonden kan worden. Want dat is wel een probleem hier. Weinig Portugezen laten hun honden en katten steriliseren of castreren, dus worden het er steeds meer. Vaak eindigen nestjes in een emmer water, en soms worden de dieren bij anderen voor de deur gezet. Meestal bij buitenlanders, want die zijn stukken aardiger voor dieren dan de gemiddelde Portugees. Maar ondertussen heeft elke niet-Portugees wel een of meer dieren in huis, dus de markt raakt verzadigd. Er gaat vast een moment komen dat dieren niet meer ondergebracht kunnen worden, en dan is een spuitje bij de dierenarts nog de enige optie. Triest maar waar!

Heilig boontje

Je hebt mensen die overal engelen en maagden in denken te zien. Zelfs groente ontkomt niet aan deze gekte! Ik kreeg van Karen een handje "vergeten eten" boontjes, type Phaseolus vulgaris, en die heb ik in de grond gestopt. Met als resultaat dit bergje heilige boontjes.
Met een beetje fantasie, en door je wimperharen glurend, zou je er misschien een engel in kunnen zien, of een vogel, en volgens internet schijnen er ook soldaatjes in de vlekken te worden waargenomen.
Tja...
Voor mij is het gewoon groente.

Journaal kijken

Af en toe kijken we via Uitzending Gemist naar een Nederlands journaal. Dat gaat over het algemeen prima, maar de laatste tijd doet zich een nieuw fenomeen voor: uitzendrechten. 
Geld is inmiddels belangrijker dan het volk voorzien van nieuws. 

Tijdens het EK voetbal was het helemaal bar, toen konden we het journaal helemaal niet zien. Daar hebben ze inmiddels wat op gevonden: als er tijdens de uitzending beelden van de Olympische Spelen te zien zijn, horen we van alles maar zien we alleen dit:

Dit probleem kan vast worden omzeild door het aanschaffen en installeren van een satellietschotel. Maar daar hebben we helemaal geen zin in! Het televisie-arme leven bevalt ons prima, en het in huis halen van honderden zenders met honderden nutteloze programma's is wat ons betreft geen verrijking maar een verarming. Dus we laten het lekker zo.

Stilleven in katoen

Drukdrukdruk

Bijna iedereen in Nederland is altijd maar druk. Als je iemand vraagt hoe het met hem of haar gaat, krijg je steevast als antwoord: o, ik heb het zo druk! Dat begrijp ik nooit zo goed, gaat het dan goed of slecht met je?

Als je het mag geloven moet iedereen hard werken van zijn/haar baas, en zeker in de beter betaalde banen wordt niet van je verwacht dat je de 40-urige werkweek heel letterlijk neemt.

In het weekend moeten de boodschappen en het huishouden worden gedaan, afspraken gemaakt met familie en vrienden, en als er kinderen zijn moet daar uiteraard ook tijd mee worden doorgebracht.

Spontaan bij iemand op de koffie gaan is uit den boze, hiervoor moeten agenda’s worden getrokken en als je geluk hebt is er over 6 weken op zaterdag tussen 10 en 11 nog een gaatje.

Gek genoeg verscheen hier een tijdje terug een artikel waarin wordt beschreven dat werken in Nederland geweldig is. Er is daar namelijk werk zat, je hoeft er op je werk niet je gat uit je kont te lopen, en iedereen werkt parttime. Nederlanders zouden namelijk werken om te leven, in plaats van leven om te werken. En met dat minimale werken verdienen ze bakken met geld want alle Nederlanders zijn rijk. Het minimumloon is ruim 1.400 euro per maand (in Portugal is dat net geen 500 euro per maand), en als je een hele goede baan hebt kun je wel 50.000 euro per jaar verdienen! En voor een buitenlander die in Nederland werkt kan zelfs een speciale regeling worden aangevraagd, waardoor je over 30% van je inkomen geen belasting hoeft te betalen.

Gelukkig zijn er ook minpunten. Het weer in Nederland is om te janken, kinderopvang is duur, en Nederlanders zijn wel aardig maar je zal niet snel bij iemand thuis worden uitgenodigd om te komen eten (net als Portugezen dus).

Moraal van het verhaal is dat het voor een Portugees geen slecht idee zou over de minpunten heen te stappen en in Nederland te gaan werken. Engels kunnen spreken is voldoende, hoewel Nederlands leren op termijn natuurlijk wel belangrijk is. Net als stamppot leren eten, directer leren communiceren, en je leven van minuut tot minuut gaan plannen.

Dit stukje proza is geschreven door een Portugese journaliste die in Utrecht woont. Geen idee wanneer zij voor het laatst naar buiten heeft gekeken, maar het beeld dat zij schetst komt volgens mij niet helemaal overeen met de werkelijkheid.

Het zou me verbazen als de banen in Nederland voor het opscheppen liggen, want ook de economie in Nederland floreert niet echt.

Natuurlijk zijn er gezinnen die geen financiële problemen kennen, waar alle gezinsleden een eigen Ipad hebben, die ze allemaal meenemen als ze vier keer per jaar op vakantie gaan.

Er zijn echter ook heel veel gezinnen die nauwelijks de touwtjes aan elkaar kunnen knopen, en afhankelijk zijn van steun van bijvoorbeeld de voedselbank. En de enige aaipad die ze hebben is daadwerkelijk een amfibie om te knuffelen.

Het zou jammer zijn als er Portugezen zijn die op basis van dit artikel hun boeltje hebben opgepakt en naar Nederland zijn verhuisd met het idee dat ze daar lekker veel geld kunnen verdienen met weinig werken, want ik ben bang dat die mensen nogal teleurgesteld gaan worden!