Gisteren liep er een paar keer een mol over het grasveld. Toen we een tijdje terug mollengangen in ons net ontkiemde grasveld hadden waren we er niet zo blij mee, maar nu we er voor het eerst eentje hebben gezien vinden we het eigenlijk een heel grappig, schattig klein beestje. Vooral die pootjes! Die zijn echt grappig. Ik kon met m'n camera heel dichtbij komen, want zo blind als een mol zag hij me toch niet. Hij scharrelde rond, duwde overal zijn neus laag tussen het gras, om zo de insecten ertussenuit te wurmen.
Toen hij eindelijk een duizendpootachtig ding had gevonden heeft het nog even geduurd voor hij 'm kon opeten, want hij zag steeds niet waar dat beest heen ging. De volgende duizendpoot bleek intussen tegen mijn been aan het opkruipen te zijn, dus die heb ik maar voor de mol z'n neus gezet. Hij had 'm eerst niet door, maar die duizendpoot zag de bui al hangen dus die ging er vandoor, en kroop zo over de mol z'n rug heen. Ik heb 'm daar weer afgevist en voor de mol z'n neus gezet. Het duurde even maar uiteindelijk heeft-ie die ook opgegeten.We vinden 'm erg grappig, en als hij het gras-technisch niet al te bont maakt mag hij nog wel even blijven!
